Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 6

καὶ κωλῆνα δὲ λέγουσι καὶ κωλῆν. Εὔπολισ Αὐτολύκῳ · σκέλη δὲ καὶ κωλῆνεσ εὐθὺ τοὐρόφου. Εὐριπίδησ Σκίρωνι· οὐδὲ κωλῆνεσ νεβρῶν. ἀπὸ δὲ τοῦ κωλέα συνῃρημένον ἐστὶν ὡσ συκέα συκῆ, λεοντέα λεοντῆ, κωλέα κωλῆ. Ἀριστοφάνησ Πλούτῳ δευτέρῳ · οἴμοι δὲ κωλῆσ, ἣν ἐγὼ κατήσθιον, καὶ ἐν Δαιταλεῦσι· καὶ δελφακίων ἁπαλῶν κωλαῖ καὶ χναυμάτια πτερόεντα. ἐν δὲ Πελαργοῖσ· κεφαλὰσ τ’ ἀρνῶν κωλᾶσ τ’ ἐρίφων. Πλάτων Γρυψὶν ’ ἰχθῦσ, κωλᾶσ, φύσκασ. ’ Ἀμειψίασ Κόννῳ· δίδοται μάλισθ’ ἱερώσυνα, κωλῆ, τὸ πλευρόν, ἡμίκραιρ’ ἀριστερά. Ξενοφῶν Κυνηγετικῷ· ’ κωλῆν σαρκώδη, λαγόνασ ὑγράσ. ’ καὶ Ξενοφάνησ δ’ ὁ Κολοφώνιοσ ἐν τοῖσ ἐλεγείοισ φησί· πέμψασ γὰρ κωλῆν ἐρίφου σκέλοσ ἤραο πῖον ταύρου λαρινοῦ, τίμιον ἀνδρὶ λαχεῖν, τοῦ κλέοσ Ἑλλάδα πᾶσαν ἐφίξεται οὐδ’ ἀπολήξει ἔστ’ ἂν ἀοιδάων ᾖ γένοσ Ἑλλαδικόν.