헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 2

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 2)

πρὸσ ταῦτα ἀπαντήσασ ὁ Ζωίλοσ ἔφη· Ἀριστοφάνησ, ὦ οὗτοσ, ἐν Λημνίαισ τὸ τακερὸν ἔταξεν ἐπὶ τοῦ τρυφεροῦ λέγων οὕτωσ · Λῆμνοσ κυάμουσ τρέφουσα τακεροὺσ καὶ καλούσ, καὶ Φερεκράτησ Κραπατάλλοισ· τακεροὺσ ποιῆσαι τοὺσ ἐρεβίνθουσ αὐτόθι. σίνηπυ δ’ ὠνόμασε Νίκανδροσ ὁ Κολοφώνιοσ ἐν μὲν Θηριακοῖσ οὕτωσ · ἦ μὴν καὶ σικύην χαλκήρεα ἠὲ σίνηπυ. ἐν δὲ τοῖσ Γεωργικοῖσ· σπέρματά τ’ ἐνδάκνοντα σινήπυοσ. καὶ πάλιν κάρδαμ’ ἀνάρρινὸν τε μελάμφυλλόν τε σίνηπυ. Κράτησ δ’ ἐν τοῖσ περὶ τῆσ Ἀττικῆσ λέξεωσ Ἀριστοφάνη παριστᾷ λέγοντα· κἄβλεπε σίναπυ καὶ τὰ πρόσωπ’ ἀνέσπασε, καθά φησι Σέλευκοσ ἐν τοῖσ περὶ Ἑλληνισμοῦ·

τουτὶ τὸ κακὸν οὔκ ἐστ’ ἔτι κακὸν τὸ θυγάτριὸν γέ μου σεσινάπικεν διὰ τῆσ ξένησ. ἐστὶ δ’ ὁ στίχοσ ἐξ Ἱππέων καὶ ἔχει οὕτωσ· ’ κἄβλεψε νᾶπυ. ’ οὐδεὶσ δ’ Ἀττικῶν σίναπυ ἔφη. ἔχει δὲ ἑκάτερον λόγον. νᾶπυ μὲν γὰρ οἱο͂ν νᾶφυ, ὅτι ἐστέρηται φύσεωσ· ἀφυὲσ γάρ καὶ μικρόν, ὥσπερ καὶ ἡ ἀφύη. σίναπυ δὲ ὅτι σίνεται τοὺσ ὦπασ ἐν τῇ ὀδμῇ, ὡσ καὶ τὸ κρόμμυον ὅτι τὰσ κόρασ μύομεν. Ξέναρχοσ δὲ ὁ κωμῳδιοποιὸσ ἐν Σκύθαισ ἔφη· ἁλῶν δὲ καὶ ὄξουσ μέμνηται ὁ καλὸσ Ἀριστοφάνησ ἐν τοῖσ περὶ Σθενέλου τοῦ τραγικοῦ λέγων·