Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 5

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 5)

ὁ μὲν οὖν λόγοσ συντίθεται ἐκ τούτων, ἔστι δ’ ἀρχὴ τῆσ λέξεωσ τὸ ἑλληνίζειν· τοῦτο δ’ ἐστὶν ἐν πέντε, πρῶτον μὲν ἐν τοῖσ συνδέσμοισ, ἂν ἀποδιδῷ τισ ὡσ πεφύκασι πρότεροι καὶ ὕστεροι γίγνεσθαι ἀλλήλων, οἱο͂ν ἔνιοι ἀπαιτοῦσιν, ὥσπερ ὁ μέν καὶ ὁ ἐγὼ μέν ἀπαιτεῖ τὸν δέ καὶ τὸν ὁ δέ. δεῖ δὲ ἑώσ μέμνηται ἀνταποδιδόναι ἀλήλλοισ, καὶ μήτε μακρὰν ἀπαρτᾶν μήτε σύνδεσμον πρὸ συνδέσμου ἀποδιδόναι τοῦ ἀναγκαίου· ὀλιγαχοῦ γὰρ ἁρμόττει.

"ἐγὼ μέν, ἐπεί μοι εἶπεν ἦλθε γὰρ Κλέων δεόμενόσ τε καὶ ἀξιῶν, ἐπορευόμην παραλαβὼν αὐτούσ" . ἐν τούτοισ γὰρ πολλοὶ πρὸ τοῦ ἀποδοθησομένου συνδέσμου προεμβέβληνται σύνδεσμοι· ἐὰν δὲ πολὺ τὸ μεταξὺ γένηται τοῦ ἐπορευόμην, ἀσαφέσ. ἓν μὲν δὴ τὸ εὖ ἐν τοῖσ συνδέσμοισ, δεύτερον δὲ τὸ τοῖσ ἰδίοισ ὀνόμασι λέγειν καὶ μὴ τοῖσ περιέχουσιν.

τρίτον μὴ ἀμφιβόλοισ.

τοῦτο δ’ ἂν μὴ τἀναντία προαιρῆται, ὅπερ ποιοῦσιν ὅταν μηδὲν μὲν ἔχωσι λέγειν, προσποιῶνται δέ τι λέγειν· οἱ γὰρ τοιοῦτοι ἐν ποιήσει λέγουσιν ταῦτα, οἱο͂ν Ἐμπεδοκλῆσ· φενακίζει γὰρ τὸ κύκλῳ πολὺ ὄν, καὶ πάσχουσιν οἱ ἀκροαταὶ ὅπερ οἱ πολλοὶ παρὰ τοῖσ μάντεσιν· ὅταν γὰρ λέγωσιν ἀμφίβολα, συμπαρανεύουσιν ‐ Κροῖσοσ Ἅλυν διαβὰσ μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει , ‐ καὶ διὰ τὸ ὅλωσ ἔλαττον εἶναι ἁμάρτημα διὰ τῶν γενῶν τοῦ πράγματοσ λέγουσιν οἱ μάντεισ· τύχοι γὰρ ἄν τισ μᾶλλον ἐν τοῖσ ἀρτιασμοῖσ ἄρτια ἢ περισσὰ εἰπὼν μᾶλλον ἢ πόσα ἔχει, καὶ τὸ ὅτι ἔσται ἢ τὸ πότε, διὸ οἱ χρησμολόγοι οὐ προσορίζονται τὸ πότε. ἅπαντα δὴ ταῦτα ὅμοια, ὥστ’ ἂν μὴ τοιούτου τινὸσ ἕνεκα, φευκτέον. τέταρτον, ὡσ Πρωταγόρασ τὰ γένη τῶν ὀνομάτων διῄρει, ἄρρενα καὶ θήλεα καὶ σκεύη·

δεῖ γὰρ ἀποδιδόναι καὶ ταῦτα ὀρθῶσ· "ἡ δ’ ἐλθοῦσα καὶ διαλεχθεῖσα ᾤχετο" .

πέμπτον ἐν τῷ τὰ πολλὰ καὶ ὀλίγα καὶ ἓν ὀρθῶσ ὀνομάζειν· "οἱ δ’ ἐλθόντεσ ἔτυπτόν με" . ὅλωσ δὲ δεῖ εὐανάγνωστον εἶναι τὸ γεγραμμένον καὶ εὔφραστον· ἔστιν δὲ τὸ αὐτό· ὅπερ οἱ πολλοὶ σύνδεσμοι οὐκ ἔχουσιν, οὐδ’ ἃ μὴ ῥᾴδιον διαστίξαι, ὥσπερ τὰ Ἡρακλείτου. τὰ γὰρ Ἡρακλείτου διαστίξαι ἔργον διὰ τὸ ἄδηλον εἶναι ποτέρῳ πρόσκειται, τῷ ὕστερον ἢ τῷ πρότερον, οἱο͂ν ἐν τῇ ἀρχῇ αὐτῇ τοῦ συγγράμματοσ· φησὶ γὰρ "τοῦ λόγου τοῦδ’ ἐόντοσ ἀεὶ ἀξύνετοι ἄνθρωποι γίγνονται" · ἄδηλον γὰρ τὸ ἀεί, πρὸσ ποτέρῳ <δεῖ> διαστίξαι. ἔτι τόδε ποιεῖ σολοικίζειν, τὸ μὴ ἀποδιδόναι, ἐὰν μὴ ἐπιζευγνύῃσ ὃ ἀμφοῖν ἁρμόττει, οἱο͂ν ἢ ψόφῳ καὶ χρώματι τὸ μὲν ἰδὼν οὐ κοινόν, τὸ δ’ αἰσθόμενοσ κοινόν·

ἀσαφῆ δὲ ἂν μὴ προθεὶσ εἴπῃσ, μέλλων πολλὰ μεταξὺ ἐμβάλλειν, οἱο͂ν "ἔμελλον γὰρ διαλεχθεὶσ ἐκείνῳ τάδε καὶ τάδε καὶ ὧδε πορεύεσθαι" , ἀλλὰ μὴ "ἔμελλον γὰρ διαλεχθεὶσ πορεύεσθαι, εἶτα τάδε καὶ τάδε καὶ ὧδε ἐγένετο" .

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION