Sense

1. one who helps in a court of justice, an advocate
2. public advocates appointed to represent the state
3. judges to determine disputes about confiscated property
4. belonging jointly to, joint, with joint sentence, jointly

Examples

• σύνδικος δ αὐτῷ Ιὀλάου τύμβος εἰναλία τ Ἐλευσὶς ἀγλαΐαισιν. (Pindar, Odes, olympian odes, olympian 9 25:2)
• τούτων πολλάκις εἷς ἕκαστος πρότερόν τισι πράγμασι σύνδικος γέγονεν. (Demosthenes, Speeches 11-20, 202:2)
• ὁ μὲν γὰρ ἀδελφὸς καὶ σύνδικος, Φᾶνος δ ἐπιτήδειος καὶ φυλέτης, Φίλιππος δ οὔτε φίλος οὔτ ἐχθρός, ὥστ οὐδὲ ταύτην ἄν τις ἐπενέγκοι δικαίως τὴν αἰτίαν. (Demosthenes, Speeches 21-30, 32:5)

Similar forms

• συνδικεῖν (7)
• συνδικάζειν (5)
• σύνδικοι (5)
• σύνδικον (4)
• συνδίκων (4)
• συνδικῆσαι (3)
• συνδίκους (3)
• σύνδικος (3)
• συνδικῶν (2)
• συνδικοῦσιν (1)
• συνδικάζων (1)
• συνδικαστῶν (1)
• συνδικίας (1)
• συνδικῇ (1)
• συνδικάζοις (1)
• συνδίκοις (1)
• συνδικαστὴς (1)
• συνδικησάτω? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.