Sense

1. to sing a dirge, to wail, were singing
2. to wail for, lament, to be lamented

Examples

• τἆλλα δὲ ὅσα ἐλάττω τί ἂν ὑμνοῖμεν, ὧν ὁ μὴ φιλόσοφοσ τυφλωθεὶσ ὀδυρόμενοσ ἂν θρηνοῖ μάτην; (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 188:1)
• ὡσ δ’ ἐπὶ τοῖσ λόγοισ ἕτεροι θρῆνοι μετὰ ᾠδῆσ κατὰ πάτριον ἔθοσ ὑπὸ χορῶν ἐσ αὐτὸν ᾔδοντο καὶ τὰ ἔργα αὖθισ αὐτοῦ καὶ τὸ πάθοσ κατέλεγον καί που τῶν θρήνων αὐτὸσ ὁ Καῖσαρ ἐδόκει λέγειν, ὅσουσ εὖ ποιήσειε τῶν ἐχθρῶν ἐξ ὀνόματοσ, καὶ περὶ τῶν σφαγέων αὐτῶν ἐπέλεγεν ὥσπερ ἐν θαύματι· (Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 20 4:7)
• ταφαὶ δέ σφι ἐν μέλιτι, θρῆνοι δὲ παραπλήσιοι τοῖσι ἐν Αἰγύπτῳ. (Herodotus, The Histories, book 1, chapter 198 2:1)
• θρῆνοι δὲ καὶ ταφαί σφεων εἰσὶ αἵδε· (Herodotus, The Histories, book 2, chapter 85 2:1)
• ἡ γὰρ αὐλῳδία μέλη τε ἦν αὐλῶν τὰ σκυθρωπότατα καὶ ἐλεγεῖα θρῆνοι προσᾳδόμενα τοῖσ αὐλοῖσ. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 7 9:4)

Similar forms

• θρῆνον (47)
• θρηνεῖν (45)
• θρήνων (38)
• θρήνους (31)
• θρῆνος (19)
• θρήνοις (17)
• θρήνου (14)
• θρήνῳ (9)
• θρηνῶν (7)
• θρῆνυν (6)
• θρηνοῦσα (5)
• θρῆνυς (5)
• θρῆνοι (5)
• θρηνοῦσι (5)
• θρηνεῖς (5)
• θρῆνόν (5)
• θρηνῶ (5)
• θρηνεῖ (5)
• θρηνεῖτε (5)
• θρηνοῦσαι (4)
• θρηνῆσαι (3)
• θρήνοισιν (3)
• θρηνείτω (3)
• θρηνήσει (3)
• θρήνοισι (3)
• θρηνοῦντα (3)
• θρηνούσας (3)
• θρηνῶδες (3)
• θρηνῶσιν (2)
• θρηνώδεις (2)
• θρήνει (2)
• θρήνησον (2)
• θρηνῳδίαν (2)
• θρηνώδη (2)
• θρηνώδους (2)
• θρηνήσατε (2)
• θρῆνός (2)
• θρηνήμα‐ (1)
• θρηνήσω (1)
• θρηνῳδοῦς (1)
• θρήνεον (1)
• θρηνήσεις (1)
• θρηνοῦμεν (1)
• θρήνυι (1)
• θρηνώδης (1)
• θρηνεῖτ (1)
• θρηνητοῦ (1)
• θρηνοῦσαν (1)
• θρήνημά (1)
• θρηνῶνται (1)
• θρηνήμασι (1)
• θρηνήσων (1)
• θρηνέουσι (1)
• θρηνήσετε (1)
• θρηνῳδία (1)
• θρηνοῖ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.