Plato, Republic, book 10 277:

(플라톤, Republic, book 10 277:)

εἰ ἐνθυμοῖο ὅτι τὸ βίᾳ κατεχόμενον τότε ἐν ταῖσ οἰκείαισ συμφοραῖσ καὶ πεπεινηκὸσ τοῦ δακρῦσαί τε καὶ ἀποδύρασθαι ἱκανῶσ καὶ ἀποπλησθῆναι, φύσει ὂν τοιοῦτον οἱο͂ν τούτων ἐπιθυμεῖν, τότ’ ἐστὶν τοῦτο τὸ ὑπὸ τῶν ποιητῶν πιμπλάμενον καὶ χαῖρον· τὸ δὲ φύσει βέλτιστον ἡμῶν, ἅτε οὐχ ἱκανῶσ πεπαιδευμένον λόγῳ οὐδὲ ἔθει, ἀνίησιν τὴν φυλακὴν τοῦ θρηνώδουσ τούτου, ἅτε ἀλλότρια πάθη θεωροῦν καὶ ἑαυτῷ οὐδὲν αἰσχρὸν ὂν εἰ ἄλλοσ ἀνὴρ ἀγαθὸσ φάσκων εἶναι ἀκαίρωσ πενθεῖ, τοῦτον ἐπαινεῖν καὶ ἐλεεῖν, ἀλλ’ ἐκεῖνο κερδαίνειν ἡγεῖται, τὴν ἡδονήν, καὶ οὐκ ἂν δέξαιτο αὐτῆσ στερηθῆναι καταφρονήσασ ὅλου τοῦ ποιήματοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION