θετός
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
θετός
θετή
θετόν
Structure:
θετ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Etym.: ti/qhmi의 분사형,
Sense
- placed, put, settled
- adopted; adoptive
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Ἀτθίδασ δ’ ἄγων ἑξήκοντα ναῦσ ὁ Θησέωσ παῖσ ἑξῆσ ἐναυλόχει, θεὰν Παλλάδ’ ἐν μωνύχοισ ἔχων πτερω‐ τοῖσιν ἁρ́μασιν θετόν, εὔσημόν γε φάσμα ναυβάταισ. (Euripides, Iphigenia in Aulis, choral, antistrophe 23)
- Κλούβιοσ δὲ Ῥοῦφοσ εἰσ Ἰβηρίαν φησὶ κομισθῆναι διπλώματα, οἷσ ἐκπέμπουσι τοὺσ γραμματηφόρουσ, τὸ τοῦ Νέρωνοσ θετὸν ὄνομα προσγεγραμμένον ἔχοντα τῷ τοῦ Ὄθωνοσ. (Plutarch, Otho, chapter 3 2:1)
- ἐπεὶ δὲ Θησεὺσ ἀπεδείχθη διάδοχοσ, χαλεπῶσ φέροντεσ εἰ βασιλεύει μὲν Αἰγεὺσ θετὸσ γενόμενοσ Πανδίονι καὶ μηδὲν Ἐρεχθείδαισ προσήκων, βασιλεύσει δ’ ὁ Θησεὺσ πάλιν ἔπηλυσ ὢν καὶ ξένοσ, εἰσ πόλεμον καθίσταντο. (Plutarch, chapter 13 1:2)
- ἀλλὰ καὶ παῖδα θετὸν ἔσχε ποιησάμενοσ αὐτὸσ τὸν τῆσ ἀδελφῆσ, ὥσ φασι, Κύβισθον. (Plutarch, , chapter 7 2:1)
- ἔχεν δὲ σπέρμα μέγιστον ἄλοχοσ, εὐφράνθη τε ἰδὼν ἡρ́ωσ θετὸν υἱόν, μάτρωοσ δ’ ἐκάλεσσέ νιν ἰσώνυμον ἔμμεν, ὑπέρφατον ἄνδρα μορφᾷ τε καὶ ἔργοισι. (Pindar, Odes, olympian odes, olympian 9 16:2)
- μέλλων οὖν ἐπὶ τοῦτον ἀπιέναι ἦλθε πρὸσ Εὔμολπον εἰσ Ἐλευσῖνα, βουλόμενοσ μυηθῆναι ἦν δὲ οὐκ ἐξὸν ξένοισ τότε μυεῖσθαι, ἐπειδήπερ θετὸσ Πυλίου παῖσ γενόμενοσ ἐμυεῖτο. (Apollodorus, Library and Epitome, book 2, chapter 5 12:3)
- τὸ δὲ βρέφοσ ἐκτεθὲν ἐν ὄρει Παρθενίῳ θηλὴν ὑποσχούσησ ἐλάφου Τήλεφοσ ἐκλήθη, καὶ τραφεὶσ ὑπὸ τῶν Κορύθου βουκόλων καὶ ζητήσασ τοὺσ γονέασ ἧκεν εἰσ Δελφούσ, καὶ μαθὼν παρὰ τοῦ θεοῦ, παραγενόμενοσ εἰσ Μυσίαν θετὸσ παῖσ Τεύθραντοσ γίνεται· (Apollodorus, Library and Epitome, book 3, chapter 9 1:6)
- τὸ ποσὸν στιγμὴ καὶ μονάσ, ἡ μὲν ἄθετοσ μονὰσ ἡ δὲ θετὸσ στιγμή. (Aristotle, Metaphysics, Book 5 85:1)
- οὗτοσ ὁ τὴν θάλατταν καθαίρων, ὁ τὴν γῆν ἥμερον ποιῶν, ὁ τοῦ Διὸσ θετὸσ υἱόσ, ὁ τὴν ἀήττητον καὶ ἀνυπέρβλητον ἰσχὺν ἔχων· (Dio, Chrysostom, Orationes, 12:2)
