Ancient Greek-English Dictionary Language

θεότιμος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: θεότιμος θεότιμον

Structure: θεοτιμ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: = qeoti/_mhtos, Pind.

Sense

Examples

  • τὸ μὲν γὰρ πρότερον εἰσηγγέλλοντο παρ’ ὑμῖν Τιμόμαχοσ καὶ Λεωσθένησ καὶ Καλλίστρατοσ καὶ Φίλων ὁ ἐξ Ἀναίων καὶ Θεότιμοσ ὁ Σηστὸν ἀπολέσασ καὶ ἕτεροι τοιοῦτοι· (Hyperides, Speeches, 1:2)
  • ὡσ Θεότιμοσ ἐν δευτέρῳ Ἰταλικῶν. (Plutarch, Parallela minora, section 8 2:3)
  • ὡσ Θεότιμοσ δευτέρῳ Ἰταλικῶν. (Plutarch, Parallela minora, section 8 5:2)
  • εἰ γάρ τισ ἀνθρώπων δαπάνᾳ τε χαρεὶσ καὶ πόνῳ πράσσει θεοδμάτουσ ἀρετάσ, σύν τέ οἱ δαίμων φυτεύει δόξαν ἐπήρατον, ἐσχατιαῖσ ἤδη πρὸσ ὄλβου βάλλετ’ ἄγκυραν θεότιμοσ ἐών. (Pindar, Odes, isthmian odes, isthmian 6 3:1)
  • Πῖν’ οἶνον, τὸν ἐμοὶ κορυφῇσ ὕπο Τηϋγέτοιο ἄμπελοι ἤνεγκαν, τὰσ ἐφύτευσ’ ὁ γέρων οὔρεοσ ἐν βήσσῃσι θεοῖσι φίλοσ Θεότιμοσ ἐκ Πλατανιστοῦντοσ ψυχρὸν ὕδωρ ἐπάγων· (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , 1386-1389484)
  • ἔπινον δ’ ἄρ’ ἐνταῦθα ταῦτα γὰρ ὕστερον ἐπυθόμεθα παρὰ Παμφίλῳ τῷ γναφεῖ Κόνων οὑτοσί, Θεότιμόσ τισ, Ἀρχεβιάδησ, Σπίνθαροσ ὁ Εὐβούλου, Θεογένησ ὁ Ἀνδρομένουσ, πολλοί τινεσ, οὓσ ἐξαναστήσασ ὁ Κτησίασ ἐπορεύετ’ εἰσ τὴν ἀγοράν. (Demosthenes, Speeches 51-61, 12:2)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION