Sense

1. to put to death
2. to mortify
3. to put to death by sentence

Examples

• καὶ εἰ μηδ’ οἱ στρατηγοὶ φαῦλοι ὅτι θανατοῦνται πολλάκισ, οὐδ’ οἱ σοφισταί. (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 23 5:5)

Similar forms

• θάνατον (1059)
• θανάτου (758)
• θανάτῳ (427)
• θάνατος (416)
• θανάτοιο (71)
• θανάτους (49)
• θανάτων (38)
• θανατῶσαι (32)
• θάνατόν (27)
• θάνατός (20)
• θανάτοις (19)
• θανατῶδες (17)
• θάνατοι (16)
• θανατούσθω (14)
• θανατώδεα (9)
• θάνατε (8)
• θανατοῦν (7)
• θανατῶντες (5)
• θανατώδεες (4)
• θανάτωσόν (4)
• θανατωθήσῃ (4)
• θανατώσει (4)
• θανατηφόρα (4)
• θανατώσας (4)
• θανατώσω (4)
• θανατώδης (4)
• θανατικὴν (4)
• θανατοῖ (4)
• θανατῶσι (3)
• θανατώσομεν (3)
• θανάτοιό (3)
• θανατοῦσι (3)
• θανατοῦται (3)
• θανατώσωσιν (2)
• θανατωθεὶς (2)
• θανατωδέων (2)
• θανατικὰς (2)
• θανατοῦτε (2)
• θανατώσητε (2)
• θανατῶσαί (2)
• θανατώσεσι (2)
• θανατῶσιν (2)
• θανάτοισι (2)
• θανατῶντι (2)
• θανατώσεις (2)
• θάνἀτον (1)
• θανατοῦσαι (1)
• θανατῶν (1)
• θανατωθῆναι (1)
• θανατωσάτω (1)
• θανατόεντ (1)
• θάνατοὶ (1)
• θανατοῦμεν (1)
• θανατοῦταί (1)
• θανατώδους (1)
• θανατώσαντα (1)
• θανατώσεως (1)
• θαναταφόρα (1)
• θανατικῆς (1)
• Θανατούσια (1)
• θανατωθήτω (1)
• θανατώσειν (1)
• θανατώσοιτο (1)
• θανατοφόρα (1)
• θανάτοιν (1)
• [θάνατον (1)
• θανατώδεος (1)
• θανατωθῇ (1)
• θανατώσατε (1)
• θανατώσων (1)
• ΘΑΝΑΤΕ (1)
• θανατιῶντι (1)
• θανάτου‧ (1)
• θανατώδεας (1)
• θανατώδησ‧ (1)
• θανατώντων (1)
• θανατικήν (1)
• ̔θανάτῳ (1)
• ̔θανατῶδες (1)
• θανατῶντα (1)
• θανατόεντι (1)
• θάνατοι‧ (1)
• θά]να[το]ν (1)
• θανατώδει (1)
• θανατῶμεν (1)
• θανατωθὲν (1)
• θανατώσῃ (1)
• θανατᾶν (1)
• θανατικοὶ (1)
• θανατοῦσιν (1)
• θανατώδεά (1)
• θανατώσομέν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.