Ancient Greek-English Dictionary Language

προσκαίω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: προσκαίω προσκαύσω

Structure: προς (Prefix) + καί (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to set on fire or burn besides, burnt at the fire, to be in love with . .

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαίω προσκαίεις προσκαίει
Dual προσκαίετον προσκαίετον
Plural προσκαίομεν προσκαίετε προσκαίουσιν*
SubjunctiveSingular προσκαίω προσκαίῃς προσκαίῃ
Dual προσκαίητον προσκαίητον
Plural προσκαίωμεν προσκαίητε προσκαίωσιν*
OptativeSingular προσκαίοιμι προσκαίοις προσκαίοι
Dual προσκαίοιτον προσκαιοίτην
Plural προσκαίοιμεν προσκαίοιτε προσκαίοιεν
ImperativeSingular προσκαίε προσκαιέτω
Dual προσκαίετον προσκαιέτων
Plural προσκαίετε προσκαιόντων, προσκαιέτωσαν
Infinitive προσκαίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαιων προσκαιοντος προσκαιουσα προσκαιουσης προσκαιον προσκαιοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαίομαι προσκαίει, προσκαίῃ προσκαίεται
Dual προσκαίεσθον προσκαίεσθον
Plural προσκαιόμεθα προσκαίεσθε προσκαίονται
SubjunctiveSingular προσκαίωμαι προσκαίῃ προσκαίηται
Dual προσκαίησθον προσκαίησθον
Plural προσκαιώμεθα προσκαίησθε προσκαίωνται
OptativeSingular προσκαιοίμην προσκαίοιο προσκαίοιτο
Dual προσκαίοισθον προσκαιοίσθην
Plural προσκαιοίμεθα προσκαίοισθε προσκαίοιντο
ImperativeSingular προσκαίου προσκαιέσθω
Dual προσκαίεσθον προσκαιέσθων
Plural προσκαίεσθε προσκαιέσθων, προσκαιέσθωσαν
Infinitive προσκαίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαιομενος προσκαιομενου προσκαιομενη προσκαιομενης προσκαιομενον προσκαιομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαύσω προσκαύσεις προσκαύσει
Dual προσκαύσετον προσκαύσετον
Plural προσκαύσομεν προσκαύσετε προσκαύσουσιν*
OptativeSingular προσκαύσοιμι προσκαύσοις προσκαύσοι
Dual προσκαύσοιτον προσκαυσοίτην
Plural προσκαύσοιμεν προσκαύσοιτε προσκαύσοιεν
Infinitive προσκαύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαυσων προσκαυσοντος προσκαυσουσα προσκαυσουσης προσκαυσον προσκαυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαύσομαι προσκαύσει, προσκαύσῃ προσκαύσεται
Dual προσκαύσεσθον προσκαύσεσθον
Plural προσκαυσόμεθα προσκαύσεσθε προσκαύσονται
OptativeSingular προσκαυσοίμην προσκαύσοιο προσκαύσοιτο
Dual προσκαύσοισθον προσκαυσοίσθην
Plural προσκαυσοίμεθα προσκαύσοισθε προσκαύσοιντο
Infinitive προσκαύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαυσομενος προσκαυσομενου προσκαυσομενη προσκαυσομενης προσκαυσομενον προσκαυσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to set on fire or burn besides

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION