뜻

3. 내밀다, 튀어나오다, 기울어지다, 걸리다

1. to fall or throw oneself forward, to fall prostrate
2. to rush forward, rush headlong
3. to move forwards, advance before, to project
4. to fall prostate

예문

• "ᾧ μόνῳ ψεῦδοσ ἐμφύεται καὶ ἀπάτη, τὸ δοξάζειν καὶ προπίπτειν τὴν συγκατάθεσιν, εἶξιν οὖσαν ὑπ’ ἀσθενείασ τῷ φαινομένῳ, χρήσιμον δ’ οὐδὲν ἔχουσαν. (Plutarch, Adversus Colotem, section 2612)

  (플루타르코스, Adversus Colotem, section 2612)

• τοῦ προπίπτειν καὶ ἁμαρτάνειν ἀκαταλήπτοισ συγκατατιθεμένουσ. (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 47 27:1)

  (플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 47 27:1)

• εἰ δὲ μὴ ῥᾴδιον ἀπαλλάξαι παντάπασι τῆσ ψυχῆσ τὴν κακίαν, ὅσα γοῦν ἐπανθεῖ μάλιστα καὶ προπίπτει τῶν ἁμαρτημάτων ἀφαιρῶν καὶ κολούων. (Plutarch, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 4 2:3)

  (플루타르코스, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 4 2:3)

• οὗτοι μὲν οὖν, καίπερ πολλῶν ἐπ’ αὐτοὺσ φερομένων βελῶν, ὠσάμενοι τὸ μὲν πρῶτον τὸν σεσιδηρωμένον χάρακα διέσπασαν, τοῖσ δὲ πλοίοισ πολλὰσ ἐμβολὰσ δόντεσ καὶ θαλάττησ αὐτὰ πληρώσαντεσ δύο μὲν τῶν μηχανῶν κατέβαλον, τῆσ δὲ τρίτησ ὑπὸ τῶν περὶ τὸν Δημήτριον εἰσ τοὐπίσω τοῖσ ῥύμασιν ἑλκομένησ οἱ μὲν Ῥόδιοι θαρρήσαντεσ τοῖσ κατωρθωμένοισ θρασύτερον τοῦ καθήκοντοσ προέπιπτον εἰσ τὸν κίνδυνον. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 88 5:1)

  (디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 88 5:1)

• Διεξελθόντοσ δὲ πάντα καὶ Νικολάου παρελθὼν Ἀρχέλαοσ προπίπτει τῶν Καίσαροσ γονάτων ἡσυχῆ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 49:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 49:1)

유사 형태

• προπίπτειν (6)
• προπίπτει (5)
• προπίπτουσα (3)
• προπίπτοντα (2)
• προπίπτου‐ (1)
• προπίπτεὶν (1)
• προπίπτουσι (1)
• προπῖπτον (1)
• προπίπτων (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.