Sense

1. one who begins or leads the war, a leader, chieftain
2. a Polemarch
3. the third archon, general-in-chief
4. brigadier

Examples

• > <πατρῷον δὲ τιμῶσιν Ἀπόλλωνα Ἀθηναῖοι, ἐπεὶ Ιὤν ὁ πολέμαρχος Ἀθηναίων ἐξ Ἀπόλλωνος καὶ Κρεούσης τῆς Ξούθου ἐγένετο. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., 4)
• μέγισται δὲ καὶ πρῶται τῶν ἀρχῶν ἦσαν βασιλεὺς καὶ πολέμαρχος καὶ ἄρχων: (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 3 2:1)
• ὅτι δὲ τελευταία τούτων ἐγένετο τῶν ἀρχῶν, σημεῖον καὶ τὸ μηδὲν τῶν πατρίων τὸν ἄρχοντα διοικεῖν, ὥσπερ ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ πολέμαρχος, ἀλλ ἁπλῶς τὰ ἐπίθετα: (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 3 3:5)
• ἔτι καὶ νῦν γὰρ τῆς τοῦ βασιλέως γυναικὸς ἡ σύμμειξις ἐνταῦθα γίγνεται τῷ Διονύσῳ καὶ ὁ γάμος, ὁ δὲ ἄρχων τὸ πρυτανεῖον, ὁ δὲ πολέμαρχος τὸ Ἐπιλύκειον ὃ πρότερον μὲν ἐκαλεῖτο πολεμαρχεῖον, ἐπεὶ δὲ Ἐπίλυκος ἀνῳκοδόμησε καὶ κατεσκεύασεν αὐτὸ πολεμαρχήσας, Ἐπιλύκειον ἐκλήθη, θεσμοθέται δ εἶχον τὸ θεσμοθετεῖον. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 3 5:3)
• ἔπειτα τοὺς στρατηγοὺς ᾑροῦντο κατὰ φυλάς, ἐξ ἑκάστης φυλῆς ἕνα, τῆς δὲ ἁπάσης στρατιᾶς ἡγεμὼν ἦν ὁ πολέμαρχος. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 22 2:2)

Similar forms

• πολέμαρχος (41)
• πολέμαρχον (30)
• πολέμαρχοι (12)
• Πολεμάρχου (11)
• πολεμάρχῳ (11)
• πολέμαρχε (9)
• πολεμάρχων (8)
• πολεμάρχους (6)
• πολεμάρχοις (3)
• πολεμαρχῶν (2)
• πολεμαρχεῖν (1)
• πολεμάρχοιν (1)
• πολεμαρχοῦσι (1)
• πολεμαρχία (1)
• πολεμαρχεῖον (1)
• πολεμάρχω (1)
• πολεμαρχέειν (1)
• πολεμαρχήσας (1)
• Πολέμαρχός (1)
• πολεμάρχειον (1)
• πολεμάρχιον (1)
• πολεμαρχοῦντα (1)
• πολεμαρχείου? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.