Sense

1. one who begins or leads the war, a leader, chieftain
2. a Polemarch
3. the third archon, general-in-chief
4. brigadier

Examples

• > <πατρῷον δὲ τιμῶσιν Ἀπόλλωνα Ἀθηναῖοι, ἐπεὶ Ιὤν ὁ πολέμαρχοσ Ἀθηναίων ἐξ Ἀπόλλωνοσ καὶ Κρεούσησ τῆσ Ξούθου ἐγένετο. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., 4)
• μέγισται δὲ καὶ πρῶται τῶν ἀρχῶν ἦσαν βασιλεὺσ καὶ πολέμαρχοσ καὶ ἄρχων· (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 3 2:1)
• ὅτι δὲ τελευταία τούτων ἐγένετο τῶν ἀρχῶν, σημεῖον καὶ τὸ μηδὲν τῶν πατρίων τὸν ἄρχοντα διοικεῖν, ὥσπερ ὁ βασιλεὺσ καὶ ὁ πολέμαρχοσ, ἀλλ’ ἁπλῶσ τὰ ἐπίθετα· (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 3 3:5)
• ἔτι καὶ νῦν γὰρ τῆσ τοῦ βασιλέωσ γυναικὸσ ἡ σύμμειξισ ἐνταῦθα γίγνεται τῷ Διονύσῳ καὶ ὁ γάμοσ, ὁ δὲ ἄρχων τὸ πρυτανεῖον, ὁ δὲ πολέμαρχοσ τὸ Ἐπιλύκειον ὃ πρότερον μὲν ἐκαλεῖτο πολεμαρχεῖον, ἐπεὶ δὲ Ἐπίλυκοσ ἀνῳκοδόμησε καὶ κατεσκεύασεν αὐτὸ πολεμαρχήσασ, Ἐπιλύκειον ἐκλήθη, θεσμοθέται δ’ εἶχον τὸ θεσμοθετεῖον. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 3 5:3)
• ἔπειτα τοὺσ στρατηγοὺσ ᾑροῦντο κατὰ φυλάσ, ἐξ ἑκάστησ φυλῆσ ἕνα, τῆσ δὲ ἁπάσησ στρατιᾶσ ἡγεμὼν ἦν ὁ πολέμαρχοσ. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 22 2:2)

Similar forms

• πολέμαρχος (41)
• πολέμαρχον (30)
• πολέμαρχοι (12)
• Πολεμάρχου (11)
• πολεμάρχῳ (11)
• πολέμαρχε (9)
• πολεμάρχων (8)
• πολεμάρχους (6)
• πολεμάρχοις (3)
• πολεμαρχῶν (2)
• πολεμαρχείου (1)
• πολεμαρχεῖν (1)
• πολεμάρχοιν (1)
• πολεμαρχοῦσι (1)
• πολεμαρχία (1)
• πολεμαρχεῖον (1)
• πολεμάρχω (1)
• πολεμαρχέειν (1)
• πολεμαρχήσας (1)
• Πολέμαρχός (1)
• πολεμάρχειον (1)
• πολεμάρχιον (1)
• πολεμαρχοῦντα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.