πάππος
Second declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
πάππος
πάππου
Structure:
παππ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Etym.: akin to pa/ppas
Sense
- a grandfather, one's grand-parents, ancestors
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- φησίν τε μετ’ αὐτὸν τοῖσ ἠπιάλοισ ἐπιχειρῆσαι πέρυσιν καὶ τοῖσ πυρετοῖσιν, οἳ τοὺσ πατέρασ τ’ ἦγχον νύκτωρ καὶ τοὺσ πάππουσ ἀπέπνιγον, κατακλινόμενοί τ’ ἐπὶ ταῖσ κοίταισ ἐπὶ τοῖσιν ἀπράγμοσιν ὑμῶν ἀντωμοσίασ καὶ προσκλήσεισ καὶ μαρτυρίασ συνεκόλλων, ὥστ’ ἀναπηδᾶν δειμαίνοντασ πολλοὺσ ὡσ τὸν πολέμαρχον. (Aristophanes, Wasps, Parabasis, parabasis9)
- εἰ δὲ δοῦλόσ ἐστι καὶ Κὰρ ὥσπερ Ἐξηκεστίδησ, φυσάτω πάππουσ παρ’ ἡμῖν, καὶ φανοῦνται φράτερεσ. (Aristophanes, Birds, Parabasis, epirrheme6)
- καὶ γὰρ εἰ δι’ ἄλλην αἰτίαν ἐμάχεσθε, παύσασθαι δι’ ἡμᾶσ πενθεροὺσ γεγονότασ καὶ πάππουσ καὶ οἰκείουσ ὄντασ ἐχρῆν. (Plutarch, chapter 19 4:3)
- ὁρίζονται δὲ πρὸσ τὴν χρῆσιν πολίτην τὸν ἐξ ἀμφοτέρων πολιτῶν καὶ μὴ θατέρου μόνον, οἱο͂ν πατρὸσ ἢ μητρόσ, οἱ δὲ καὶ τοῦτ’ ἐπὶ πλέον ζητοῦσιν, οἱο͂ν ἐπὶ πάππουσ δύο ἢ τρεῖσ ἢ πλείουσ. (Aristotle, Politics, Book 3 22:1)
- τὰ δὲ δὴ γένη ὑμνούντων, ὡσ γενναῖόσ τισ ἑπτὰ πάππουσ πλουσίουσ ἔχων ἀποφῆναι, παντάπασιν ἀμβλὺ καὶ ἐπὶ σμικρὸν ὁρώντων ἡγεῖται τὸν ἔπαινον, ὑπὸ ἀπαιδευσίασ οὐ δυναμένων εἰσ τὸ πᾶν ἀεὶ βλέπειν οὐδὲ λογίζεσθαι ὅτι πάππων καὶ προγόνων μυριάδεσ ἑκάστῳ γεγόνασιν ἀναρίθμητοι, ἐν αἷσ πλούσιοι καὶ πτωχοὶ καὶ βασιλῆσ καὶ δοῦλοι βάρβαροί τε καὶ Ἕλληνεσ πολλάκισ μυρίοι γεγόνασιν ὁτῳοῦν· (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 199:2)