Hellas Alive Dictionary - μοναρχος

Ancient Greek Dictionary

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: μόναρχος μόναρχη μόναρχον

Structure: μοναρχ (Stem) + ος (Ending)

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	μόναρχος μονάρχου	μοναρχότερος μοναρχοτέρου	μοναρχότατος μοναρχοτάτου
Adverb	μονάρχως	μοναρχότερον	μοναρχότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

ᾧ καὶ δῆλον ὅτι προσίεται τὴν τοῦ μονάρχου εὐσέβειαν. (Lucian, Phalaris, book 2 5:1)
Ιἄσονοσ τοῦ Θεσσαλῶν μονάρχου γνώμην ἀπομνημονεύουσιν, ἐφ’ οἷσ ἐβιάζετο καὶ παρηνώχλει τινάσ, ἀεὶ λεγομένην, ὡσ ἀναγκαῖον ἀδικεῖν τὰ μικρὰ τοὺσ βουλομένουσ τὰ μεγάλα δικαιοπραγεῖν. (Plutarch, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 241)
ἀνδρῶν δ’ ἐκ μεγάλων πόλισ ὄλλυται, εἰσ δὲ μονάρχου δῆμοσ ἀϊδρείῃ δουλοσύνην ἔπεσεν. (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , 54)
μὴ φίλοι μὲν οὖν ὄντεσ οὐ ποιήσουσι κατὰ τὴν τοῦ μονάρχου προαίρεσιν· (Aristotle, Politics, Book 3 298:2)
ὑμῖν δ’, ὦ βουλή, μονάρχου μὲν ἐξουσίασ, ἵνα μὴ τυραννὶσ γένηται, τὰ δυνατὰ εὑρ́ηται βοηθήματα. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 55 8:1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

bab2min@gmail.com