Ancient Greek-English Dictionary Language

μόναρχος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: μόναρχος μόναρχη μόναρχον

Structure: μοναρχ (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. one who rules alone, a monarch, sovereign
  2. sovereign
  3. Dictator

Examples

  • ‐ ποῦ δὲ γυμνήτων μόναρχοι τοξοφόροι τε Φρυγῶν; (Euripides, Rhesus, choral, strophe 16)
  • "παραδεδεγμένοι δ’ εἰσὶ πάντεσ οἱ κατὰ τὴν Κύπρον μόναρχοι τὸ τῶν εὐγενῶν κολάκων γένοσ ὡσ χρήσιμον πάνυ γὰρ τὸ κτῆμα τυραννικόν ἐστι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 67 2:4)
  • ἐπεὶ καὶ νῦν ὀφθαλμοὺσ πολλοὺσ οἱ μόναρχοι ποιοῦσιν αὑτῶν καὶ ὦτα καὶ χεῖρασ καὶ πόδασ· (Aristotle, Politics, Book 3 297:2)
  • πρὸσ τὴν βασιλείαν, διὰ τὸ κατὰ νόμον εἶναι ἀμφοτέρασ ταύτασ τὰσ ἀρχάσ ἔν τε γὰρ τῶν βαρβάρων τισὶν αἱροῦνται αὐτοκράτορασ μονάρχουσ, καὶ τὸ παλαιὸν ἐν τοῖσ ἀρχαίοισ Ἕλλησιν ἐγίγνοντό τινεσ μόναρχοι τὸν τρόπον τοῦτον, οὓσ ἐκάλουν αἰσυμνήτασ, ἔχουσι δέ τινασ πρὸσ ἀλλήλασ αὗται διαφοράσ, ἦσαν δὲ διὰ μὲν τὸ κατὰ νόμον βασιλικαὶ καὶ διὰ τὸ μοναρχεῖν ἑκόντων, τυραννικαὶ δὲ διὰ τὸ δεσποτικῶσ ἄρχειν καὶ κατὰ τὴν αὑτῶν γνώμην· (Aristotle, Politics, Book 4 151:1)
  • πρὸ μὲν γὰρ τῆσ αἰχμαλωσίασ καὶ τῆσ ἀναστάσεωσ ἐβασιλεύοντο ἀπὸ Σαούλου πρῶτον ἀρξάμενοι καὶ Δαυίδου ἐπὶ ἔτη πεντακόσια τριακονταδύο μῆνασ ἓξ ἡμέρασ δέκα, πρὸ δὲ τῶν βασιλέων τούτων ἄρχοντεσ αὐτοὺσ διεῖπον οἱ προσαγορευόμενοι κριταὶ καὶ μόναρχοι, καὶ τοῦτον πολιτευόμενοι τὸν τρόπον ἔτεσιν πλέον ἢ πεντακοσίοισ διήγαγον μετὰ Μωυσῆν ἀποθανόντα καὶ Ιἠσοῦν τὸν στρατηγόν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 11 139:1)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION