- ἔνθα δὴ ταφῳ ἐντυχεῖν παρὰ τὴν ἠϊόνα ἐπ̓ αὐτῷ τῷ κλύσματι καὶ στήλην ἐφεστάναι δηλοῦσαν τοῦ ὀλέθρου τὸν τρόπον· (Lucian, Dipsades 9:5)
(루키아노스, Dipsades 9:5)
- πηγὴν ἐπώνυμόν σοι ἀναδοθῆναι ἐάσω ἐνταῦθα πατάξασ τῇ τριαίνῃ τὴν πέτραν πλησίον τοῦ κλύσματοσ, καὶ σὺ εὐδαίμων ἔσῃ καὶ μόνη τῶν ἀδελφῶν οὐχ ὑδροφορήσεισ ἀποθανοῦσα. (Lucian, Dialogi Marini, triton, amymone, and poseidon, chapter 3 1:1)
(루키아노스, Dialogi Marini, triton, amymone, and poseidon, chapter 3 1:1)
- τοιοῦτον δέ τι ἐγεγένητο ἀναπλεύσασ ὁ νεανίσκοσ εἰσ Αἴγυπτον ἄχρι τοῦ Κλύσματοσ, πλοίου ἀναγομένου ἐπείσθη καὶ αὐτὸσ εἰσ Ἰνδίαν πλεῦσαι, κἀπειδήπερ ἐβράδυνεν, οἱ δυστυχεῖσ ἐκεῖνοι οἰκέται αὐτοῦ, οἰηθέντεσ ἢ ἐν τῷ Νείλῳ πλέοντα διεφθάρθαι τὸν νεανίσκον ἢ καὶ ὑπὸ λῃστῶν ‐ πολλοὶ δὲ ἦσαν τότε ‐ ἀνῃρῆσθαι, ἐπανῆλθον ἀπαγγέλλοντεσ αὐτοῦ τὸν ἀφανισμόν. (Lucian, Alexander, (no name) 44:4)
(루키아노스, Alexander, (no name) 44:4)
- γὰρ δὴ συμβαίνει μερίζεσθαι τὸ Παμφύλιον ἀπὸ τῆσ Λυκιακῆσ θαλάττησ, καὶ ὁ κλύδων ἅτε ἀπὸ πολλῶν ῥευμάτων περὶ τῷ ἀκρωτηρίῳ σχιζόμενοσ ‐ ἀπόξυροι δέ εἰσι πέτραι καὶ ὀξεῖαι παραθηγόμεναι τῷ κλύσματι ‐ καὶ φοβερωτάτην ποιεῖ τὴν κυματωγὴν καὶ τὸν ἦχον μέγαν, καὶ τὸ κῦμα πολλάκισ αὐτῷ ἰσομέγεθεσ τῷ σκοπέλῳ. (Lucian, 16:1)
(루키아노스, 16:1)
- μὲν σχῆμα περιαγὲσ ὡσ ἁλιευτικοῦ κύρτου καὶ πρόμηκεσ ἀπεργάζεται, τῇ δ’ ἁρμονίᾳ καὶ πυκνότητι συμφράξασα τὰσ ἀκάνθασ ἀκριβῶσ ὑπέθηκε τῷ κλύσματι τοῦ κύματοσ, ὡσ τυπτόμενον ἡσυχῆ καὶ πηγνύμενον τὸ πίλημα τῆσ ἐπιφανείασ στεγανὸν γένηται· (Plutarch, De amore prolis, section 2 3:1)
(플루타르코스, De amore prolis, section 2 3:1)
- ὅταν δὲ συντελέσῃ, φέρουσα παρέθηκε παρὰ τὸ κλύσμα τοῦ κύματοσ, ὅπου προσπίπτουσα μαλακῶσ ἡ θάλασσα τὸ μὲν οὐ καλῶσ ἀραρὸσ ἐδίδαξεν ἀκέσασθαι καὶ καταπυκνῶσαι, χαλώμενον ὁρῶσαν ὑπὸ τῆσ πληγῆσ τὰ δ’ ἡρμοσμένα κατασφίγγει καὶ πήγνυσιν, ὥστε καὶ λίθῳ καὶ σιδήρῳ δυσδιάλυτον εἶναι καὶ δύστρωτον. (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 35 13:1)
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 35 13:1)
- Ἢν δὲ μὴ δοκέῃ τάμνειν φλέβα, ψύξιοσ πολλῆσ καὶ νάρκησ καὶ ἀναισθήσιοσ ἀμφισχούσησ τὸν ἄνθρωπον, ὑποκλύζειν ἐσ κένωσιν τοῦ πλήθεοσ τῶν ἐν τοῖσι ἐντέροισι ̔τὰ πολλὰ γὰρ ὑπ’ ἀδηφαγίησ καὶ οἰνοφλυγίησ παραπλῆγεσ γίγνονταἰ, καὶ εἰσ τὴν ἀντίσπασιν τῶν τὴν κεφαλὴν ἀμφεχόν των χυμῶν· ἔστω δὲ τὸ κλύσμα δριμὺ, καὶ φλεγμάτων καὶ χολῆσ ἀγωγὸν, ὡσ μὴ νίτρον ἔχειν μοῦνον, ἀλλὰ καὶ εὐφόρβιον, ὅσον ὁλκῆσ τριώβολον, ἐσ τόδε ξύνηθεσ πλῆθοσ τοῦ κλύσματοσ, καὶ κολοκυνθίδοσ τὸ ἐντόσ, ἢ κενταυρίου τῆσ κόμησ ἀφεψήματοσ εἰσ ἔλαιον, ἧ ὕδωρ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 160)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 160)
- ἄριστον δὲ κλύσμα καὶ τὸ τοιόνδε · τοῦ μέλιτοσ τῷ ξυνήθει πήγανον ξὺν τῷ λίπαϊ ἑψηθὲν, καὶ τερμίνθου τοῦ δένδρεοσ τῆσ Ῥητίνησ, καὶ ἁλῶν ἀντὶ νίτρου, καὶ ὑσσώπου ἐψήματοσ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 161)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 161)
- ἐπεὰν τοὺσ κλυστῆρασ πλήσωνται τοῦ ἀπὸ κέδρου ἀλείφατοσ γινομένου, ἐν ὦν ἔπλησαν τοῦ νεκροῦ τὴν κοιλίην, οὔτε ἀναταμόντεσ αὐτὸν οὔτε ἐξελόντεσ τὴν νηδύν, κατὰ δὲ τὴν ἕδρην ἐσηθήσαντεσ καὶ ἐπιλαβόντεσ τὸ κλύσμα τῆσ ὀπίσω ὁδοῦ ταριχεύουσι τὰσ προκειμένασ ἡμέρασ, τῇ δὲ τελευταίῃ ἐξιεῖσι ἐκ τῆσ κοιλίησ τὴν κεδρίην τὴν ἐσῆκαν πρότερον. (Herodotus, The Histories, book 2, chapter 87 3:1)
(헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 87 3:1)