Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κατατήκω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κατατήκω κατατήξω

Structure: κατα (Prefix) + τήκ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to melt away, to make to fall away
  2. to melt or be melting away

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατατήκω κατατήκεις κατατήκει
Dual κατατήκετον κατατήκετον
Plural κατατήκομεν κατατήκετε κατατήκουσιν*
SubjunctiveSingular κατατήκω κατατήκῃς κατατήκῃ
Dual κατατήκητον κατατήκητον
Plural κατατήκωμεν κατατήκητε κατατήκωσιν*
OptativeSingular κατατήκοιμι κατατήκοις κατατήκοι
Dual κατατήκοιτον κατατηκοίτην
Plural κατατήκοιμεν κατατήκοιτε κατατήκοιεν
ImperativeSingular κατατήκε κατατηκέτω
Dual κατατήκετον κατατηκέτων
Plural κατατήκετε κατατηκόντων, κατατηκέτωσαν
Infinitive κατατήκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατατηκων κατατηκοντος κατατηκουσα κατατηκουσης κατατηκον κατατηκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατατήκομαι κατατήκει, κατατήκῃ κατατήκεται
Dual κατατήκεσθον κατατήκεσθον
Plural κατατηκόμεθα κατατήκεσθε κατατήκονται
SubjunctiveSingular κατατήκωμαι κατατήκῃ κατατήκηται
Dual κατατήκησθον κατατήκησθον
Plural κατατηκώμεθα κατατήκησθε κατατήκωνται
OptativeSingular κατατηκοίμην κατατήκοιο κατατήκοιτο
Dual κατατήκοισθον κατατηκοίσθην
Plural κατατηκοίμεθα κατατήκοισθε κατατήκοιντο
ImperativeSingular κατατήκου κατατηκέσθω
Dual κατατήκεσθον κατατηκέσθων
Plural κατατήκεσθε κατατηκέσθων, κατατηκέσθωσαν
Infinitive κατατήκεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατατηκομενος κατατηκομενου κατατηκομενη κατατηκομενης κατατηκομενον κατατηκομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατατήξω κατατήξεις κατατήξει
Dual κατατήξετον κατατήξετον
Plural κατατήξομεν κατατήξετε κατατήξουσιν*
OptativeSingular κατατήξοιμι κατατήξοις κατατήξοι
Dual κατατήξοιτον κατατηξοίτην
Plural κατατήξοιμεν κατατήξοιτε κατατήξοιεν
Infinitive κατατήξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατατηξων κατατηξοντος κατατηξουσα κατατηξουσης κατατηξον κατατηξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατατήξομαι κατατήξει, κατατήξῃ κατατήξεται
Dual κατατήξεσθον κατατήξεσθον
Plural κατατηξόμεθα κατατήξεσθε κατατήξονται
OptativeSingular κατατηξοίμην κατατήξοιο κατατήξοιτο
Dual κατατήξοισθον κατατηξοίσθην
Plural κατατηξοίμεθα κατατήξοισθε κατατήξοιντο
Infinitive κατατήξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατατηξομενος κατατηξομενου κατατηξομενη κατατηξομενης κατατηξομενον κατατηξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατέτηκον κατέτηκες κατέτηκεν*
Dual κατετήκετον κατετηκέτην
Plural κατετήκομεν κατετήκετε κατέτηκον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατετηκόμην κατετήκου κατετήκετο
Dual κατετήκεσθον κατετηκέσθην
Plural κατετηκόμεθα κατετήκεσθε κατετήκοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐ γὰρ δή τοι πλάσται μὲν καὶ γραφεῖσ ἐν ὕλῃ φθαρτῇ χειρῶν εὐστοχίασ ἐνδεικνύμενοι τοσούτουσ εἰσφέρονται πόνουσ, ὥστε καὶ φλέβια καὶ πτίλα καὶ χνοῦσ καὶ τὰ τούτοισ ὅμοια εἰσ ἄκρον ἐξεργάζεσθαι καὶ κατατήκειν εἰσ ταῦτα τὰσ τέχνασ, πολιτικὸσ δ’ ἄρα δημιουργόσ, πάντασ ὑπεράρασ τοὺσ καθ’ αὑτὸν φύσει τε καὶ πόνῳ, τῶν ἐλαχίστων τινὸσ εἰσ τὸ εὖ λέγειν, εἰ δὴ καὶ ταῦτα ἐλάχιστα, ὠλιγώρησε. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 51 3:2)
  • βίᾳ δὲ ἀέρα συστάντα οὐδὲν λύει πλὴν κατὰ τὸ στοιχεῖον, ἀβίαστον δὲ κατατήκει μόνον πῦρ. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 281:3)
  • οἱο͂ν οὖν ὑπερσκελὲσ ἢ καί τινα ἑτέραν ὑπέρεξιν ἄμετρον ἑαυτῷ τι σῶμα ὂν ἅμα μὲν αἰσχρόν, ἅμα δ’ ἐν τῇ κοινωνίᾳ τῶν πόνων πολλοὺσ μὲν κόπουσ, πολλὰ δὲ σπάσματα καὶ διὰ τὴν παραφορότητα πτώματα παρέχον μυρίων κακῶν αἴτιον ἑαυτῷ, ταὐτὸν δὴ διανοητέον καὶ περὶ τοῦ συναμφοτέρου, ζῷον ὃ καλοῦμεν, ὡσ ὅταν τε ἐν αὐτῷ ψυχὴ κρείττων οὖσα σώματοσ περιθύμωσ ἴσχῃ, διασείουσα πᾶν αὐτὸ ἔνδοθεν νόσων ἐμπίμπλησι, καὶ ὅταν εἴσ τινασ μαθήσεισ καὶ ζητήσεισ συντόνωσ ἰῄ, κατατήκει, διδαχάσ τ’ αὖ καὶ μάχασ ἐν λόγοισ ποιουμένη δημοσίᾳ καὶ ἰδίᾳ δι’ ἐρίδων καὶ φιλονικίασ γιγνομένων διάπυρον αὐτὸ ποιοῦσα σαλεύει, καὶ ῥεύματα ἐπάγουσα, τῶν λεγομένων ἰατρῶν ἀπατῶσα τοὺσ πλείστουσ, τἀναίται αἰτιᾶσθαι ποιεῖ· (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 462:1)
  • διὰ δὲ τοῦ καρδίαν μὴ ἐσθίειν ἐδήλου μὴ τὴν ψυχὴν ἀνίαισ καὶ λύπαισ κατατήκειν. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. a'. PUQAGORAS 18:5)
  • τὰσ δὲ σάρκασ τὸ λίτρον κατατήκει, καὶ δὴ λείπεται τοῦ νεκροῦ τὸ δέρμα μοῦνον καὶ τὰ ὀστέα. (Herodotus, The Histories, book 2, chapter 87 4:2)

Synonyms

  1. to melt away

  2. to melt or be melting away

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION