Ancient Greek-English Dictionary Language

καταφθείρω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: καταφθείρω καταφθερῶ

Structure: κατα (Prefix) + φθείρ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to destroy or spoil utterly, bring to naught

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταφθείρω καταφθείρεις καταφθείρει
Dual καταφθείρετον καταφθείρετον
Plural καταφθείρομεν καταφθείρετε καταφθείρουσιν*
SubjunctiveSingular καταφθείρω καταφθείρῃς καταφθείρῃ
Dual καταφθείρητον καταφθείρητον
Plural καταφθείρωμεν καταφθείρητε καταφθείρωσιν*
OptativeSingular καταφθείροιμι καταφθείροις καταφθείροι
Dual καταφθείροιτον καταφθειροίτην
Plural καταφθείροιμεν καταφθείροιτε καταφθείροιεν
ImperativeSingular καταφθείρε καταφθειρέτω
Dual καταφθείρετον καταφθειρέτων
Plural καταφθείρετε καταφθειρόντων, καταφθειρέτωσαν
Infinitive καταφθείρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταφθειρων καταφθειροντος καταφθειρουσα καταφθειρουσης καταφθειρον καταφθειροντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταφθείρομαι καταφθείρει, καταφθείρῃ καταφθείρεται
Dual καταφθείρεσθον καταφθείρεσθον
Plural καταφθειρόμεθα καταφθείρεσθε καταφθείρονται
SubjunctiveSingular καταφθείρωμαι καταφθείρῃ καταφθείρηται
Dual καταφθείρησθον καταφθείρησθον
Plural καταφθειρώμεθα καταφθείρησθε καταφθείρωνται
OptativeSingular καταφθειροίμην καταφθείροιο καταφθείροιτο
Dual καταφθείροισθον καταφθειροίσθην
Plural καταφθειροίμεθα καταφθείροισθε καταφθείροιντο
ImperativeSingular καταφθείρου καταφθειρέσθω
Dual καταφθείρεσθον καταφθειρέσθων
Plural καταφθείρεσθε καταφθειρέσθων, καταφθειρέσθωσαν
Infinitive καταφθείρεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταφθειρομενος καταφθειρομενου καταφθειρομενη καταφθειρομενης καταφθειρομενον καταφθειρομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ΙΔΟΥ Κύριοσ καταφθείρει τὴν οἰκουμένην καὶ ἐρημώσει αὐτὴν καὶ ἀνακαλύψει τὸ πρόσωπον αὐτῆσ καὶ διασπερεῖ τοὺσ ἐνοικοῦντασ ἐν αὐτῇ. (Septuagint, Liber Isaiae 24:1)
  • καὶ ὅσοισ γ’ αὖ μέγασ καὶ ὕπουλοσ αὐξάνεται, τούτοισ καταφθείρει τε καὶ κακόχυμα τὰ σώματα τίθησιν, ὡσ καὶ τοῦτο πάλιν οὐχ Ἱπποκράτησ μόνον ἀλλὰ καὶ Πλάτων ἄλλοι τε πολλοὶ καὶ οἱ ἀπὸ τῆσ ἐμπειρίασ ὁμολογοῦσιν ἰατροί. (Galen, On the Natural Faculties., B, section 949)
  • διόπερ ὅταν γεύσωνται τοῦ θρύου καὶ τοῦ καλάμου, διὰ τὴν γλυκύτητα τῆσ τροφῆσ μένει καὶ τὴν τῶν ἀνθρώπων δίαιταν καταφθείρει· (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 10 3:1)

Synonyms

  1. to destroy or spoil utterly

Related

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION