Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διοίγνυμι

-νυμι athematic Verb; Transliteration:

Principal Part: διοίγνυμι διοίξω

Structure: δι (Prefix) + οί̓γνυ (Stem) + μι (Ending)

Etym.: dioi/gw Soph., Eur.

Sense

  1. to open

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διοίγνυμι διοίγνυς διοίγνυσιν*
Dual διοίγνυτον διοίγνυτον
Plural διοίγνυμεν διοίγνυτε διοιγνύᾱσιν*
SubjunctiveSingular διοιγνύω διοιγνύῃς διοιγνύῃ
Dual διοιγνύητον διοιγνύητον
Plural διοιγνύωμεν διοιγνύητε διοιγνύωσιν*
OptativeSingular διοιγνύοιμι διοιγνύοις διοιγνύοι
Dual διοιγνύοιτον διοιγνυοίτην
Plural διοιγνύοιμεν διοιγνύοιτε διοιγνύοιεν
ImperativeSingular διοίγνυ διοιγνύτω
Dual διοίγνυτον διοιγνύτων
Plural διοίγνυτε διοιγνύντων
Infinitive διοιγνύναι
Participle MasculineFeminineNeuter
διοιγνῡς διοιγνυντος διοιγνῡσα διοιγνῡσης διοιγνυν διοιγνυντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διοίγνυμαι διοίγνυσαι διοίγνυται
Dual διοίγνυσθον διοίγνυσθον
Plural διοιγνύμεθα διοίγνυσθε διοίγνυνται
SubjunctiveSingular διοιγνύωμαι διοιγνύῃ διοιγνύηται
Dual διοιγνύησθον διοιγνύησθον
Plural διοιγνυώμεθα διοιγνύησθε διοιγνύωνται
OptativeSingular διοιγνυοίμην διοιγνύοιο διοιγνύοιτο
Dual διοιγνύοισθον διοιγνυοίσθην
Plural διοιγνυοίμεθα διοιγνύοισθε διοιγνύοιντο
ImperativeSingular διοίγνυσο διοιγνύσθω
Dual διοίγνυσθον διοιγνύσθων
Plural διοίγνυσθε διοιγνύσθων
Infinitive διοίγνυσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διοιγνυμενος διοιγνυμενου διοιγνυμενη διοιγνυμενης διοιγνυμενον διοιγνυμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διοίξω διοίξεις διοίξει
Dual διοίξετον διοίξετον
Plural διοίξομεν διοίξετε διοίξουσιν*
OptativeSingular διοίξοιμι διοίξοις διοίξοι
Dual διοίξοιτον διοιξοίτην
Plural διοίξοιμεν διοίξοιτε διοίξοιεν
Infinitive διοίξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διοιξων διοιξοντος διοιξουσα διοιξουσης διοιξον διοιξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διοίξομαι διοίξει, διοίξῃ διοίξεται
Dual διοίξεσθον διοίξεσθον
Plural διοιξόμεθα διοίξεσθε διοίξονται
OptativeSingular διοιξοίμην διοίξοιο διοίξοιτο
Dual διοίξοισθον διοιξοίσθην
Plural διοιξοίμεθα διοίξοισθε διοίξοιντο
Infinitive διοίξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διοιξομενος διοιξομενου διοιξομενη διοιξομενης διοιξομενον διοιξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δίῳγνυν δίῳγνυς δίῳγνυν*
Dual διῷγνυτον διῴγνυτην
Plural διῷγνυμεν διῷγνυτε διῷγνυσαν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῴγνυμην διῴγνυου, διῷγνυσο διῷγνυτο
Dual διῷγνυσθον διῴγνυσθην
Plural διῴγνυμεθα διῷγνυσθε διῷγνυντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to open

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION