Euripides, choral, strophe 2

ὁρᾷσ; ἐν πέπλοισι κινεῖ δέμασ. σὺ γάρ νιν, ὦ τάλαινα, θωύ̈ξασ’ ἔβαλεσ ἐξ ὕπνου. εὕδειν μὲν οὖν ἔδοξα. οὐκ ἀφ’ ἡμῶν, οὐκ ἀπ’ οἴκων πάλιν ἀνὰ πόδα σὸν εἱλίξεισ μεθεμένα κτύπου; ὑπνώσσει. λέγεισ εὖ. πότνια, πότνια νύξ, ὑπνοδότειρα τῶν πολυπόνων βροτῶν, ἐρεβόθεν ἴθι, μόλε μόλε κατάπτεροσ τὸν Ἀγαμεμνόνιον ἐπὶ δόμον. ὑπὸ γὰρ ἀλγέων ὑπό τε συμφορᾶσ διοιχόμεθ’, οἰχόμεθα. κτύπον ἠγάγετ’· οὐχὶ σῖγα σῖγα φυλασσομένα στόματοσ ἄνα κέλαδον ἀπὸ λέχεοσ ἥ‐ συχον ὕπνου χάριν παρέξεισ, φίλα;