Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαπράσσω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαπράσσω διαπράξω

Structure: δια (Prefix) + πράσς (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to pass over, made their way over, to finish, went through, should finish
  2. to bring about, accomplish, effect, settle, to get, done, to effect for oneself, gain one's point, to manage
  3. to make an end of, destroy, slay

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπράσσω διαπράσσεις διαπράσσει
Dual διαπράσσετον διαπράσσετον
Plural διαπράσσομεν διαπράσσετε διαπράσσουσιν*
SubjunctiveSingular διαπράσσω διαπράσσῃς διαπράσσῃ
Dual διαπράσσητον διαπράσσητον
Plural διαπράσσωμεν διαπράσσητε διαπράσσωσιν*
OptativeSingular διαπράσσοιμι διαπράσσοις διαπράσσοι
Dual διαπράσσοιτον διαπρασσοίτην
Plural διαπράσσοιμεν διαπράσσοιτε διαπράσσοιεν
ImperativeSingular διαπράσσε διαπρασσέτω
Dual διαπράσσετον διαπρασσέτων
Plural διαπράσσετε διαπρασσόντων, διαπρασσέτωσαν
Infinitive διαπράσσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπρασσων διαπρασσοντος διαπρασσουσα διαπρασσουσης διαπρασσον διαπρασσοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπράσσομαι διαπράσσει, διαπράσσῃ διαπράσσεται
Dual διαπράσσεσθον διαπράσσεσθον
Plural διαπρασσόμεθα διαπράσσεσθε διαπράσσονται
SubjunctiveSingular διαπράσσωμαι διαπράσσῃ διαπράσσηται
Dual διαπράσσησθον διαπράσσησθον
Plural διαπρασσώμεθα διαπράσσησθε διαπράσσωνται
OptativeSingular διαπρασσοίμην διαπράσσοιο διαπράσσοιτο
Dual διαπράσσοισθον διαπρασσοίσθην
Plural διαπρασσοίμεθα διαπράσσοισθε διαπράσσοιντο
ImperativeSingular διαπράσσου διαπρασσέσθω
Dual διαπράσσεσθον διαπρασσέσθων
Plural διαπράσσεσθε διαπρασσέσθων, διαπρασσέσθωσαν
Infinitive διαπράσσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπρασσομενος διαπρασσομενου διαπρασσομενη διαπρασσομενης διαπρασσομενον διαπρασσομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπράξω διαπράξεις διαπράξει
Dual διαπράξετον διαπράξετον
Plural διαπράξομεν διαπράξετε διαπράξουσιν*
OptativeSingular διαπράξοιμι διαπράξοις διαπράξοι
Dual διαπράξοιτον διαπραξοίτην
Plural διαπράξοιμεν διαπράξοιτε διαπράξοιεν
Infinitive διαπράξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπραξων διαπραξοντος διαπραξουσα διαπραξουσης διαπραξον διαπραξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπράξομαι διαπράξει, διαπράξῃ διαπράξεται
Dual διαπράξεσθον διαπράξεσθον
Plural διαπραξόμεθα διαπράξεσθε διαπράξονται
OptativeSingular διαπραξοίμην διαπράξοιο διαπράξοιτο
Dual διαπράξοισθον διαπραξοίσθην
Plural διαπραξοίμεθα διαπράξοισθε διαπράξοιντο
Infinitive διαπράξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπραξομενος διαπραξομενου διαπραξομενη διαπραξομενης διαπραξομενον διαπραξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέπρασσον διέπρασσες διέπρασσεν*
Dual διεπράσσετον διεπρασσέτην
Plural διεπράσσομεν διεπράσσετε διέπρασσον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεπρασσόμην διεπράσσου διεπράσσετο
Dual διεπράσσεσθον διεπρασσέσθην
Plural διεπρασσόμεθα διεπράσσεσθε διεπράσσοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καίτοι θυγατρὶ αὐτῆσ συνῴκει θεῖοσ πρὸσ μητρὸσ Ἀντιπάτρου προνοίᾳ τῇ ἐκείνου καὶ διαπράξει παραλαβὼν τὴν κόρην πρότερον Ἀριστοβούλῳ γεγαμημένην· (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 17 11:1)

Synonyms

  1. to make an end of

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION