Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαπίνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διαπίνω διαπίομαι διέπιον

Structure: δια (Prefix) + πῑ́ν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to drink one against another, challenge at drinking

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπῑ́νω διαπῑ́νεις διαπῑ́νει
Dual διαπῑ́νετον διαπῑ́νετον
Plural διαπῑ́νομεν διαπῑ́νετε διαπῑ́νουσιν*
SubjunctiveSingular διαπῑ́νω διαπῑ́νῃς διαπῑ́νῃ
Dual διαπῑ́νητον διαπῑ́νητον
Plural διαπῑ́νωμεν διαπῑ́νητε διαπῑ́νωσιν*
OptativeSingular διαπῑ́νοιμι διαπῑ́νοις διαπῑ́νοι
Dual διαπῑ́νοιτον διαπῑνοίτην
Plural διαπῑ́νοιμεν διαπῑ́νοιτε διαπῑ́νοιεν
ImperativeSingular διαπῑ́νε διαπῑνέτω
Dual διαπῑ́νετον διαπῑνέτων
Plural διαπῑ́νετε διαπῑνόντων, διαπῑνέτωσαν
Infinitive διαπῑ́νειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπῑνων διαπῑνοντος διαπῑνουσα διαπῑνουσης διαπῑνον διαπῑνοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπῑ́νομαι διαπῑ́νει, διαπῑ́νῃ διαπῑ́νεται
Dual διαπῑ́νεσθον διαπῑ́νεσθον
Plural διαπῑνόμεθα διαπῑ́νεσθε διαπῑ́νονται
SubjunctiveSingular διαπῑ́νωμαι διαπῑ́νῃ διαπῑ́νηται
Dual διαπῑ́νησθον διαπῑ́νησθον
Plural διαπῑνώμεθα διαπῑ́νησθε διαπῑ́νωνται
OptativeSingular διαπῑνοίμην διαπῑ́νοιο διαπῑ́νοιτο
Dual διαπῑ́νοισθον διαπῑνοίσθην
Plural διαπῑνοίμεθα διαπῑ́νοισθε διαπῑ́νοιντο
ImperativeSingular διαπῑ́νου διαπῑνέσθω
Dual διαπῑ́νεσθον διαπῑνέσθων
Plural διαπῑ́νεσθε διαπῑνέσθων, διαπῑνέσθωσαν
Infinitive διαπῑ́νεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπῑνομενος διαπῑνομενου διαπῑνομενη διαπῑνομενης διαπῑνομενον διαπῑνομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπίομαι διαπίει, διαπίῃ διαπίεται
Dual διαπίεσθον διαπίεσθον
Plural διαπιόμεθα διαπίεσθε διαπίονται
OptativeSingular διαπιοίμην διαπίοιο διαπίοιτο
Dual διαπίοισθον διαπιοίσθην
Plural διαπιοίμεθα διαπίοισθε διαπίοιντο
Infinitive διαπίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπιομενος διαπιομενου διαπιομενη διαπιομενης διαπιομενον διαπιομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέπῑνον διέπῑνες διέπῑνεν*
Dual διεπῑ́νετον διεπῑνέτην
Plural διεπῑ́νομεν διεπῑ́νετε διέπῑνον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεπῑνόμην διεπῑ́νου διεπῑ́νετο
Dual διεπῑ́νεσθον διεπῑνέσθην
Plural διεπῑνόμεθα διεπῑ́νεσθε διεπῑ́νοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέπιον διέπιες διέπιεν*
Dual διεπίετον διεπιέτην
Plural διεπίομεν διεπίετε διέπιον
ImperativeSingular διαπίε διαπιέτω
Dual διαπίετον διαπιέτων
Plural διαπίετε διαπιόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • διὸ ἄρτου τε ἐπίνοια πέμματόσ τε εἰσ ἴσον διαμεμοιραμένου καὶ τοῖσ διαπίνουσιν ἄλεισα καὶ γὰρ ταῦτα εἰσ τὸ ἴσον χωρούντων ἐγίνετο. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 21 2:1)
  • τὸ νέκταρ ἐσθίω πάνυ μάττων διαπίνω τ’ ἀμβροσίαν καὶ τῷ Διὶ διακονῶ καὶ σεμνὸσ εἰμ’ ἑκάστοτε Ἥρᾳ λαλῶν καὶ Κύπριδι παρακαθήμενοσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 8 1:1)
  • ὡσ δὲ ἀπὸ δείπνου ἦσαν, διαπινόντων τὸν Πέρσην τὸν ὁμόκλινον Ἑλλάδα γλῶσσαν ἱέντα εἰρέσθαι αὐτὸν ὁποδαπόσ ἐστι, αὐτὸσ δὲ ὑποκρίνασθαι ὡσ εἰή Ὀρχομένιοσ. (Herodotus, The Histories, book 9, chapter 16 3:1)

Synonyms

  1. to drink one against another

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION