Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαμάχομαι

Non-contract Verb; 이상동사 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαμάχομαι διαμαχέσομαι

Structure: δια (Prefix) + μάχ (Stem) + ομαι (Ending)

Sense

  1. to fight or strive with, struggle against, I resist to the uttermost
  2. to fight one with another
  3. to fight it out, contend obstinately
  4. to exert oneself greatly
  5. to contend or maintain

Conjugation

Present tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμάχομαι διαμάχει, διαμάχῃ διαμάχεται
Dual διαμάχεσθον διαμάχεσθον
Plural διαμαχόμεθα διαμάχεσθε διαμάχονται
SubjunctiveSingular διαμάχωμαι διαμάχῃ διαμάχηται
Dual διαμάχησθον διαμάχησθον
Plural διαμαχώμεθα διαμάχησθε διαμάχωνται
OptativeSingular διαμαχοίμην διαμάχοιο διαμάχοιτο
Dual διαμάχοισθον διαμαχοίσθην
Plural διαμαχοίμεθα διαμάχοισθε διαμάχοιντο
ImperativeSingular διαμάχου διαμαχέσθω
Dual διαμάχεσθον διαμαχέσθων
Plural διαμάχεσθε διαμαχέσθων, διαμαχέσθωσαν
Infinitive διαμάχεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμαχομενος διαμαχομενου διαμαχομενη διαμαχομενης διαμαχομενον διαμαχομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμαχέσομαι διαμαχέσει, διαμαχέσῃ διαμαχέσεται
Dual διαμαχέσεσθον διαμαχέσεσθον
Plural διαμαχεσόμεθα διαμαχέσεσθε διαμαχέσονται
OptativeSingular διαμαχεσοίμην διαμαχέσοιο διαμαχέσοιτο
Dual διαμαχέσοισθον διαμαχεσοίσθην
Plural διαμαχεσοίμεθα διαμαχέσοισθε διαμαχέσοιντο
Infinitive διαμαχέσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμαχεσομενος διαμαχεσομενου διαμαχεσομενη διαμαχεσομενης διαμαχεσομενον διαμαχεσομενου

Imperfect tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεμαχόμην διεμάχου διεμάχετο
Dual διεμάχεσθον διεμαχέσθην
Plural διεμαχόμεθα διεμάχεσθε διεμάχοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "ἐγὼ παραβάλλομαι καὶ προκινδυνεύω" καλόν, ὦ Ζεῦ, κίνδυνον οὐ γάρ, ὡσ Πελοπίδασ ὑπὲρ τῆσ Θηβῶν ἐλευθερίασ ἢ ὡσ Ἁρμόδιοσ καὶ Ἀριστογείτων ὑπὲρ τῆσ Ἀθηναίων, προεκινδύνευσεν ὁ φιλόσοφοσ ὠμῷ πολύποδι διαμαχόμενοσ, ἵνα τὸν βίον ἀποθηριώσῃ; (Plutarch, De esu carnium I, chapter, section 6 1:1)
  • διαμαχόμενοσ γὰρ πρὸσ αὐτοὺσ ἐλαύνεται εἰσ τὸν μηρόν, ὥστε οὐδὲ ἑστάναι ἐδύνατο ὑπὸ τῆσ ὀδύνησ. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 60:5)
  • διαμαχόμενοσ δὲ τοῖσ διαβάλλουσιν ἡττήθην. (Plato, Epistles, Letter 7 67:2)
  • "ἔπειτα ταῖσ μὲν ἄλλαισ ἡδυπαθείαισ κἂν ὁ λογισμὸσ ἐλλίπῃ διαμαχόμενοσ, ἀλλὰ τῶν παθῶν ἔνια πολλάκισ ἐμποδών ἐστι· (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 7, 9:17)
  • οὐδέποτε γὰρ οὐδενὶ ἔγωγε τοῦτο ὑπεσχόμην, ὡσ ἱκανὸσ ὢν λέγειν ἢ φρονεῖν ἢ πλέον τι γιγνώσκειν τῶν πολλῶν, ἀλλ̓ ὑπὲρ αὐτοῦ τούτου διαμαχόμενοσ ἑκάστοτε καὶ ἀντιλέγων τοῖσ ἀξιοῦσιν ἔπειτα εἰσ τὸ λέγειν καθίσταμαι· (Dio, Chrysostom, Orationes, 4:3)

Synonyms

  1. to fight or strive with

  2. to fight one with another

  3. to fight it out

  4. to exert oneself greatly

  5. to contend or maintain

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION