뜻

3. 끝까지 싸우다, 결판을 내다

1. to fight or strive with, struggle against, I resist to the uttermost
2. to fight one with another
3. to fight it out, contend obstinately
4. to exert oneself greatly
5. to contend or maintain

예문

• "ἐγὼ παραβάλλομαι καὶ προκινδυνεύω" καλόν, ὦ Ζεῦ, κίνδυνον οὐ γάρ, ὡσ Πελοπίδασ ὑπὲρ τῆσ Θηβῶν ἐλευθερίασ ἢ ὡσ Ἁρμόδιοσ καὶ Ἀριστογείτων ὑπὲρ τῆσ Ἀθηναίων, προεκινδύνευσεν ὁ φιλόσοφοσ ὠμῷ πολύποδι διαμαχόμενοσ, ἵνα τὸν βίον ἀποθηριώσῃ; (Plutarch, De esu carnium I, chapter, section 6 1:1)

  (플루타르코스, De esu carnium I, chapter, section 6 1:1)

• διαμαχόμενοσ γὰρ πρὸσ αὐτοὺσ ἐλαύνεται εἰσ τὸν μηρόν, ὥστε οὐδὲ ἑστάναι ἐδύνατο ὑπὸ τῆσ ὀδύνησ. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 60:5)

  (루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 60:5)

• διαμαχόμενοσ δὲ τοῖσ διαβάλλουσιν ἡττήθην. (Plato, Epistles, Letter 7 67:2)

  (플라톤, Epistles, Letter 7 67:2)

• "ἔπειτα ταῖσ μὲν ἄλλαισ ἡδυπαθείαισ κἂν ὁ λογισμὸσ ἐλλίπῃ διαμαχόμενοσ, ἀλλὰ τῶν παθῶν ἔνια πολλάκισ ἐμποδών ἐστι· (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 7, 9:17)

  (플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, 9:17)

• οὐδέποτε γὰρ οὐδενὶ ἔγωγε τοῦτο ὑπεσχόμην, ὡσ ἱκανὸσ ὢν λέγειν ἢ φρονεῖν ἢ πλέον τι γιγνώσκειν τῶν πολλῶν, ἀλλ̓ ὑπὲρ αὐτοῦ τούτου διαμαχόμενοσ ἑκάστοτε καὶ ἀντιλέγων τοῖσ ἀξιοῦσιν ἔπειτα εἰσ τὸ λέγειν καθίσταμαι· (Dio, Chrysostom, Orationes, 4:3)

  (디오, 크리소토모스, 연설 (2), 4:3)

유사 형태

• διαμαχόμενοι (9)
• διαμαχόμενος (7)
• διαμαχομένων (6)
• διαμαχόμενον (4)
• διαμαχομένοις (2)
• διαμαχομένης (1)
• διαμαχομένους (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.