Ancient Greek Dictionary

  - Greek-English Dictionary
Ancient Greek Dictionary  - Greek-English Dictionary  - Korean-Greek Dictionary  - Dictionary Indices
Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐκδικέω?

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration: ekdikeō

Principal Part: ἐκδικέω ἐκδικήσω

Structure: ἐκδικέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: ἔκδικος

Sense

  1. to avenge, punish, to exact vengeance for
  2. to avenge, to avenge one on another

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδίκω ἐκδίκεις ἐκδίκει
Dual ἐκδίκειτον ἐκδίκειτον
Plural ἐκδίκουμεν ἐκδίκειτε ἐκδίκουσι(ν)
SubjunctiveSingular ἐκδίκω ἐκδίκῃς ἐκδίκῃ
Dual ἐκδίκητον ἐκδίκητον
Plural ἐκδίκωμεν ἐκδίκητε ἐκδίκωσι(ν)
OptativeSingular ἐκδίκοιμι ἐκδίκοις ἐκδίκοι
Dual ἐκδίκοιτον ἐκδικοίτην
Plural ἐκδίκοιμεν ἐκδίκοιτε ἐκδίκοιεν
ImperativeSingular ἐκδῖκει ἐκδικεῖτω
Dual ἐκδίκειτον ἐκδικεῖτων
Plural ἐκδίκειτε ἐκδικοῦντων, ἐκδικεῖτωσαν
Infinitive ἐκδίκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικων ἐκδικουντος ἐκδικουσα ἐκδικουσης ἐκδικουν ἐκδικουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδίκουμαι ἐκδίκει, ἐκδίκῃ ἐκδίκειται
Dual ἐκδίκεισθον ἐκδίκεισθον
Plural ἐκδικοῦμεθα ἐκδίκεισθε ἐκδίκουνται
SubjunctiveSingular ἐκδίκωμαι ἐκδίκῃ ἐκδίκηται
Dual ἐκδίκησθον ἐκδίκησθον
Plural ἐκδικώμεθα ἐκδίκησθε ἐκδίκωνται
OptativeSingular ἐκδικοίμην ἐκδίκοιο ἐκδίκοιτο
Dual ἐκδίκοισθον ἐκδικοίσθην
Plural ἐκδικοίμεθα ἐκδίκοισθε ἐκδίκοιντο
ImperativeSingular ἐκδίκου ἐκδικεῖσθω
Dual ἐκδίκεισθον ἐκδικεῖσθων
Plural ἐκδίκεισθε ἐκδικεῖσθων, ἐκδικεῖσθωσαν
Infinitive ἐκδίκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικουμενος ἐκδικουμενου ἐκδικουμενη ἐκδικουμενης ἐκδικουμενον ἐκδικουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδικήσω ἐκδικήσεις ἐκδικήσει
Dual ἐκδικήσετον ἐκδικήσετον
Plural ἐκδικήσομεν ἐκδικήσετε ἐκδικήσουσι(ν)
OptativeSingular ἐκδικήσοιμι ἐκδικήσοις ἐκδικήσοι
Dual ἐκδικήσοιτον ἐκδικησοίτην
Plural ἐκδικήσοιμεν ἐκδικήσοιτε ἐκδικήσοιεν
Infinitive ἐκδικήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικησων ἐκδικησοντος ἐκδικησουσα ἐκδικησουσης ἐκδικησον ἐκδικησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδικήσομαι ἐκδικήσει, ἐκδικήσῃ ἐκδικήσεται
Dual ἐκδικήσεσθον ἐκδικήσεσθον
Plural ἐκδικησόμεθα ἐκδικήσεσθε ἐκδικήσονται
OptativeSingular ἐκδικησοίμην ἐκδικήσοιο ἐκδικήσοιτο
Dual ἐκδικήσοισθον ἐκδικησοίσθην
Plural ἐκδικησοίμεθα ἐκδικήσοισθε ἐκδικήσοιντο
Infinitive ἐκδικήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικησομενος ἐκδικησομενου ἐκδικησομενη ἐκδικησομενης ἐκδικησομενον ἐκδικησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἠκδῖκουν ἠκδῖκεις ἠκδῖκει(ν)
Dual ἠκδίκειτον ἠκδικεῖτην
Plural ἠκδίκουμεν ἠκδίκειτε ἠκδῖκουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἠκδικοῦμην ἠκδίκου ἠκδίκειτο
Dual ἠκδίκεισθον ἠκδικεῖσθην
Plural ἠκδικοῦμεθα ἠκδίκεισθε ἠκδίκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐκδίκει τὴν ἐκδίκησιν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐκ τῶν Μαδιανιτῶν, καὶ ἔσχατον προστεθήσῃ πρὸς τὸν λαόν σου. (Septuagint, Liber Numeri 31:2)
  • εἰ δὲ ἀνὴρ τυγχάνεις τὰ πολέμια ἀγαθός, μηδὲν ἐπιορκίας χρῄζων τῆς ἐμῆς Παρθυαίων ἐκδίκει τὴν ἀρχὴν περιυβρισμένην: (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 18 396:1)

Synonyms

  1. to avenge

  2. to avenge

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION