Hellas Alive Dictionary - εκδικεω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἐκδικέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐκδικέω ἐκδικήσω

Structure: ἐκδικέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: e)/kdikos

Sense

to avenge, punish, to exact vengeance for
to avenge, to avenge one on another

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐκδίκω	ἐκδίκεις	ἐκδίκει
	Dual		ἐκδίκειτον	ἐκδίκειτον
	Plural	ἐκδίκουμεν	ἐκδίκειτε	ἐκδίκουσιν*
Subjunctive	Singular	ἐκδίκω	ἐκδίκῃς	ἐκδίκῃ
	Dual		ἐκδίκητον	ἐκδίκητον
	Plural	ἐκδίκωμεν	ἐκδίκητε	ἐκδίκωσιν*
Optative	Singular	ἐκδίκοιμι	ἐκδίκοις	ἐκδίκοι
	Dual		ἐκδίκοιτον	ἐκδικοίτην
	Plural	ἐκδίκοιμεν	ἐκδίκοιτε	ἐκδίκοιεν
Imperative	Singular		ἐκδῖκει	ἐκδικεῖτω
	Dual		ἐκδίκειτον	ἐκδικεῖτων
	Plural		ἐκδίκειτε	ἐκδικοῦντων, ἐκδικεῖτωσαν
Infinitive		ἐκδίκειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἐκδικων ἐκδικουντος	ἐκδικουσα ἐκδικουσης	ἐκδικουν ἐκδικουντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐκδίκουμαι	ἐκδίκει, ἐκδίκῃ	ἐκδίκειται
	Dual		ἐκδίκεισθον	ἐκδίκεισθον
	Plural	ἐκδικοῦμεθα	ἐκδίκεισθε	ἐκδίκουνται
Subjunctive	Singular	ἐκδίκωμαι	ἐκδίκῃ	ἐκδίκηται
	Dual		ἐκδίκησθον	ἐκδίκησθον
	Plural	ἐκδικώμεθα	ἐκδίκησθε	ἐκδίκωνται
Optative	Singular	ἐκδικοίμην	ἐκδίκοιο	ἐκδίκοιτο
	Dual		ἐκδίκοισθον	ἐκδικοίσθην
	Plural	ἐκδικοίμεθα	ἐκδίκοισθε	ἐκδίκοιντο
Imperative	Singular		ἐκδίκου	ἐκδικεῖσθω
	Dual		ἐκδίκεισθον	ἐκδικεῖσθων
	Plural		ἐκδίκεισθε	ἐκδικεῖσθων, ἐκδικεῖσθωσαν
Infinitive		ἐκδίκεισθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἐκδικουμενος ἐκδικουμενου	ἐκδικουμενη ἐκδικουμενης	ἐκδικουμενον ἐκδικουμενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐκδικήσω	ἐκδικήσεις	ἐκδικήσει
	Dual		ἐκδικήσετον	ἐκδικήσετον
	Plural	ἐκδικήσομεν	ἐκδικήσετε	ἐκδικήσουσιν*
Optative	Singular	ἐκδικήσοιμι	ἐκδικήσοις	ἐκδικήσοι
	Dual		ἐκδικήσοιτον	ἐκδικησοίτην
	Plural	ἐκδικήσοιμεν	ἐκδικήσοιτε	ἐκδικήσοιεν
Infinitive		ἐκδικήσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἐκδικησων ἐκδικησοντος	ἐκδικησουσα ἐκδικησουσης	ἐκδικησον ἐκδικησοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐκδικήσομαι	ἐκδικήσει, ἐκδικήσῃ	ἐκδικήσεται
	Dual		ἐκδικήσεσθον	ἐκδικήσεσθον
	Plural	ἐκδικησόμεθα	ἐκδικήσεσθε	ἐκδικήσονται
Optative	Singular	ἐκδικησοίμην	ἐκδικήσοιο	ἐκδικήσοιτο
	Dual		ἐκδικήσοισθον	ἐκδικησοίσθην
	Plural	ἐκδικησοίμεθα	ἐκδικήσοισθε	ἐκδικήσοιντο
Infinitive		ἐκδικήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἐκδικησομενος ἐκδικησομενου	ἐκδικησομενη ἐκδικησομενης	ἐκδικησομενον ἐκδικησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠκδῖκουν	ἠκδῖκεις	ἠκδῖκειν*
	Dual		ἠκδίκειτον	ἠκδικεῖτην
	Plural	ἠκδίκουμεν	ἠκδίκειτε	ἠκδῖκουν
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠκδικοῦμην	ἠκδίκου	ἠκδίκειτο
	Dual		ἠκδίκεισθον	ἠκδικεῖσθην
	Plural	ἠκδικοῦμεθα	ἠκδίκεισθε	ἠκδίκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

ἐκδίκει τὴν ἐκδίκησιν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐκ τῶν Μαδιανιτῶν, καὶ ἔσχατον προστεθήσῃ πρὸσ τὸν λαόν σου. (Septuagint, Liber Numeri 31:2)
εἰ δὲ ἀνὴρ τυγχάνεισ τὰ πολέμια ἀγαθόσ, μηδὲν ἐπιορκίασ χρῄζων τῆσ ἐμῆσ Παρθυαίων ἐκδίκει τὴν ἀρχὴν περιυβρισμένην· (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 18 396:1)

Synonyms

to avenge
- τιμωρέω (I avenge, exact vengeance)
- ἐκπράσσω (to exact punishment for, to avenge)
- ἐκτίνω (to exact full payment for, avenge, to take vengeance on)
- ἀντιτίνω (to avenge, punish)
- τίνυμαι (to avenge, take vengeance for)
- ἀποτίνω (to take vengeance for, punish, to take vengeance)
- ἀποτίνω (to avenge oneself on, punish)
- ποινάω (to avenge, punish, to avenge oneself on)
- ἀντιτιμωρέομαι (to avenge oneself on, to take vengeance)
to avenge
- ἐκδικάζω (to avenge)
- διαμάχομαι (to fight one with another)
- ἀντιπαίζω (to play one with another)
- αὐτοκτονέω (to slay one another)
- ἀμείβω (to answer one another, answering, in answer)
- συμψαύω (to touch one another)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἐκδικέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to avenge

to avenge

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

ἐκδικέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to avenge

to avenge

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어