Sense

1. interchange, exchange
2. a change, a reconciliation, truce

Examples

• ἀμετανόητον οὖν τὴν ἀνάληψιν καὶ τὴν διαλλαγὴν βέβαιον εἶναι προσήκει μετὰ κρίσιν οὕτω πολλὴν καὶ δύο δικαστήρια, ἓν μὲν τὸ πρῶτον, ἐφ’ οὗ παρῃτήσω, δεύτερον δὲ τὸ σόν, ὅτε μετεβουλεύσω καὶ ἀνάδαστον ἐποίησασ· (Lucian, Abdicatus, (no name) 11:6)
• πρώτην μὲν τοίνυν ἔφην ἀρετὴν εἶναι λόγων τὴν καθαρὰν ἑρμηνείαν, ἐν ᾗ διαλλαγὴν οὐδεμίαν εὑρ́ισκον παρ’ οὐδετέρῳ. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 111)
• προσδοκᾶν δὲ παρ’ αὐτοῦ μὴ διαλλαγὴν μόνον, τοῦτο γὰρ ἤδη γέγονεν, ἀλλὰ καὶ τὴν παντὸσ τοῦ λαοῦ στρατηγίαν, ἣν αὐτῷ καὶ Ἀψάλωμοσ παρέσχε. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 7 319:2)

Similar forms

• διαλλαγὰς (60)
• διαλλαγῶν (26)
• διαλλάττειν (22)
• διαλλαγαῖς (19)
• διαλλάξαι (18)
• διαλλαγάς (17)
• διαλλάξας (15)
• διαλλάττει (14)
• διαλλαγῆναι (12)
• διαλλακτὴν (9)
• διαλλαγεὶς (9)
• διαλλαγή (8)
• διαλλαγαί (8)
• διαλλάττον (7)
• διαλλάσσει (6)
• διαλλακτάς (5)
• διαλλαγαὶ (5)
• διαλλαγῇ (5)
• διαλλαγῆς (5)
• διαλλακτὴς (4)
• διάλλαξίς (3)
• διαλλακταὶ (3)
• διαλλαγὴν (3)
• διαλλάττων (3)
• διαλλάξειν (3)
• διαλλακτὰς (3)
• διαλλάξῃ (3)
• διαλλαγὴ (3)
• διαλλακτήν (2)
• διαλλάξεις (2)
• διαλλακτῶν (2)
• διαλλάσσειν (2)
• διαλλακτοῦ (2)
• διαλλάξει (2)
• διάλλαξον (2)
• διαλλάσσων (2)
• διαλλαγᾶν (2)
• διαλλακτῇ (2)
• διαλλάξειεν (2)
• διαλλάξασαν (1)
• διάλλαγμα (1)
• διαλλάσσον (1)
• διαλλαχθῆτέ (1)
• διαλλαγῆτε (1)
• διαλλάξειαν (1)
• διαλλαξων (1)
• διαλλαγεῖσα (1)
• διαλλάγηθι (1)
• διαλλακτῆρι (1)
• διαλλάξῃς (1)
• διάλλαγμ (1)
• διαλλαγῇς (1)
• διαλλάττοι (1)
• διαλλαγῆναί (1)
• διαλλάκτην (1)
• διαλλάχθητί (1)
• διαλλάξαντο (1)
• διαλλάγητε (1)
• διαλλάττω (1)
• διαλλαγεῖσι (1)
• διαλλακταί (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.