Sense

1. interchange, exchange
2. a change, a reconciliation, truce

Examples

• καὶ ὅτι προκαλούμενοι τοὺσ ἀντιδίκουσ εἰσ διαλλαγὰσ καὶ φίλοισ τὰ πράγματα ἐπιτρέποντεσ καὶ τὰ δυνατὰ ἐλαττοῦσθαι ὑπομένοντεσ οὐδενὸσ ἠδυνήθησαν τυχεῖν τῶν μετρίων. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 245)
• πρὸσ δὲ τοῖσι χείματοσ προβλήματ’, αἶθρον ἐξαμύνασθαι θεοῦ, πόντου τε ναυστολήμαθ’, ὡσ διαλλαγὰσ ἔχοιμεν ἀλλήλοισιν ὧν πένοιτο γῆ. (Euripides, Suppliants, episode 3:6)
• ἔσθ’ ὅπωσ ἄνευ μάχησ καὶ τῆσ κατοξείασ βοῆσ ἐσ λόγουσ ἔλθοιμεν ἀλλήλοισι καὶ διαλλαγάσ; (Aristophanes, Wasps, Choral, antistrophe3)
• ὡσ δεινὸν ἔχθρα, μῆτερ, οἰκείων φίλων καὶ δυσλύτουσ ἔχουσα τὰσ διαλλαγάσ. (Euripides, Phoenissae, episode, lyric 3:10)
• καὶ μὴν Ἐτεοκλῆσ ἐσ διαλλαγὰσ ὅδε χωρεῖ· (Euripides, Phoenissae, episode, lyric 6:12)

Similar forms

• διαλλαγὰς (60)
• διαλλαγῶν (26)
• διαλλάττειν (22)
• διαλλαγαῖς (19)
• διαλλάξαι (18)
• διαλλαγάς (17)
• διαλλάξας (15)
• διαλλάττει (14)
• διαλλαγῆναι (12)
• διαλλακτὴν (9)
• διαλλαγεὶς (9)
• διαλλαγαί (8)
• διαλλαγή (8)
• διαλλάττον (7)
• διαλλάσσει (6)
• διαλλαγαὶ (5)
• διαλλαγῇ (5)
• διαλλαγῆς (5)
• διαλλακτάς (5)
• διαλλακτὴς (4)
• διαλλακταὶ (3)
• διαλλάττων (3)
• διαλλαγὴν (3)
• διαλλάξειν (3)
• διαλλακτὰς (3)
• διαλλάξῃ (3)
• διαλλαγὴ (3)
• διάλλαξίς (3)
• διαλλάσσειν (2)
• διαλλακτοῦ (2)
• διαλλάσσων (2)
• διαλλάξει (2)
• διάλλαξον (2)
• διαλλαγᾶν (2)
• διαλλακτῇ (2)
• διαλλάξειεν (2)
• διαλλακτήν (2)
• διαλλακτῶν (2)
• διαλλάξεις (2)
• διαλλακτῆρι (1)
• διαλλάξειαν (1)
• διαλλαξων (1)
• διαλλαγεῖσα (1)
• διαλλάγηθι (1)
• διαλλάξῃς (1)
• διάλλαγμ (1)
• διαλλάττοι (1)
• διαλλαγῇς (1)
• διαλλάχθητί (1)
• διαλλαγῆναί (1)
• διαλλάκτην (1)
• διαλλάττω (1)
• διαλλάξαντο (1)
• διαλλάγητε (1)
• διαλλαγεῖσι (1)
• διαλλακταί (1)
• διαλλάσσον (1)
• διαλλαχθῆτέ (1)
• διαλλάξασαν (1)
• διάλλαγμα (1)
• διαλλαγῆτε (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.