διάκτορος
Second declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
διάκτορος
Etym.: Perh. akin to dia/konos.
Sense
- the Messenger or Minister
- ἐν δ’ ἄρα οἱ στήθεσσι διάκτοροσ Ἀργεϊφόντησ ψεύδεά θ’ αἱμυλίουσ τε λόγουσ καὶ ἐπίκλοπον ἦθοσ τεῦξε Διὸσ βουλῇσι βαρυκτύπου· (Hesiod, Works and Days, Book WD 11:8)
- ἐνδιάθετοσ ἡγεμόνοσ Ἑρμοῦ δῶρον ὁ δ’ ἐν προφορᾷ διάκτοροσ καὶ ὀργανικόσ, ἑώλόν ἐστι καὶ ὑποπιπτέτω τῷ τουτὶ μὲν ᾔδειν πρὶν Θέογνιν γεγονέναι. (Plutarch, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 2 1:1)
- εἶπεν δὲ ἕκαστα Ζηνὸσ ἐφημοσύνῃσι διάκτοροσ Ἀργειφόντησ, ὡσ ἐοί ἀθάνατοσ καὶ ἀγήρωσ ἶσα θεοῖσιν. (Anonymous, Homeric Hymns, 22:5)
- ὡσ δὲ ταχὺσ βασιλῆι διάκτοροσ ἠε͂ν ὁδεύων, καὶ ταχὺσ εἰρήνην ὤπασε κευθομένην. (Unknown, Greek Anthology, Volume V, book 16, chapter 39 1:1)
- ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε διάκτοροσ ἀργεϊφόντησ. (Homer, Odyssey, Book 5 5:1)
Synonyms
-
the Messenger or Minister