Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διακούω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διακούω διακούσομαι διακήκοα

Structure: δι (Prefix) + ἀκού (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to hear through, hear out or to the end, to hear or learn
  2. to be a hearer of

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακούω διακούεις διακούει
Dual διακούετον διακούετον
Plural διακούομεν διακούετε διακούουσιν*
SubjunctiveSingular διακούω διακούῃς διακούῃ
Dual διακούητον διακούητον
Plural διακούωμεν διακούητε διακούωσιν*
OptativeSingular διακούοιμι διακούοις διακούοι
Dual διακούοιτον διακουοίτην
Plural διακούοιμεν διακούοιτε διακούοιεν
ImperativeSingular διάκουε διακουέτω
Dual διακούετον διακουέτων
Plural διακούετε διακουόντων, διακουέτωσαν
Infinitive διακούειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακουων διακουοντος διακουουσα διακουουσης διακουον διακουοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακούομαι διακούει, διακούῃ διακούεται
Dual διακούεσθον διακούεσθον
Plural διακουόμεθα διακούεσθε διακούονται
SubjunctiveSingular διακούωμαι διακούῃ διακούηται
Dual διακούησθον διακούησθον
Plural διακουώμεθα διακούησθε διακούωνται
OptativeSingular διακουοίμην διακούοιο διακούοιτο
Dual διακούοισθον διακουοίσθην
Plural διακουοίμεθα διακούοισθε διακούοιντο
ImperativeSingular διακούου διακουέσθω
Dual διακούεσθον διακουέσθων
Plural διακούεσθε διακουέσθων, διακουέσθωσαν
Infinitive διακούεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακουομενος διακουομενου διακουομενη διακουομενης διακουομενον διακουομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακούσομαι διακούσει, διακούσῃ διακούσεται
Dual διακούσεσθον διακούσεσθον
Plural διακουσόμεθα διακούσεσθε διακούσονται
OptativeSingular διακουσοίμην διακούσοιο διακούσοιτο
Dual διακούσοισθον διακουσοίσθην
Plural διακουσοίμεθα διακούσοισθε διακούσοιντο
Infinitive διακούσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακουσομενος διακουσομενου διακουσομενη διακουσομενης διακουσομενον διακουσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῆκουον διῆκουες διῆκουεν*
Dual διήκουετον διηκοῦετην
Plural διήκουομεν διήκουετε διῆκουον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διηκοῦομην διήκουου διήκουετο
Dual διήκουεσθον διηκοῦεσθην
Plural διηκοῦομεθα διήκουεσθε διήκουοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to hear through

  2. to be a hearer of

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION