Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διακομίζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διακομίζω διακομιῶ

Structure: δια (Prefix) + κομίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to carry over or across, to carry over what is one's own, to be carried over, to pass over, cross

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακομίζω διακομίζεις διακομίζει
Dual διακομίζετον διακομίζετον
Plural διακομίζομεν διακομίζετε διακομίζουσιν*
SubjunctiveSingular διακομίζω διακομίζῃς διακομίζῃ
Dual διακομίζητον διακομίζητον
Plural διακομίζωμεν διακομίζητε διακομίζωσιν*
OptativeSingular διακομίζοιμι διακομίζοις διακομίζοι
Dual διακομίζοιτον διακομιζοίτην
Plural διακομίζοιμεν διακομίζοιτε διακομίζοιεν
ImperativeSingular διακόμιζε διακομιζέτω
Dual διακομίζετον διακομιζέτων
Plural διακομίζετε διακομιζόντων, διακομιζέτωσαν
Infinitive διακομίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακομιζων διακομιζοντος διακομιζουσα διακομιζουσης διακομιζον διακομιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακομίζομαι διακομίζει, διακομίζῃ διακομίζεται
Dual διακομίζεσθον διακομίζεσθον
Plural διακομιζόμεθα διακομίζεσθε διακομίζονται
SubjunctiveSingular διακομίζωμαι διακομίζῃ διακομίζηται
Dual διακομίζησθον διακομίζησθον
Plural διακομιζώμεθα διακομίζησθε διακομίζωνται
OptativeSingular διακομιζοίμην διακομίζοιο διακομίζοιτο
Dual διακομίζοισθον διακομιζοίσθην
Plural διακομιζοίμεθα διακομίζοισθε διακομίζοιντο
ImperativeSingular διακομίζου διακομιζέσθω
Dual διακομίζεσθον διακομιζέσθων
Plural διακομίζεσθε διακομιζέσθων, διακομιζέσθωσαν
Infinitive διακομίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακομιζομενος διακομιζομενου διακομιζομενη διακομιζομενης διακομιζομενον διακομιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακομίω διακομίεις διακομίει
Dual διακομίειτον διακομίειτον
Plural διακομίουμεν διακομίειτε διακομίουσιν*
OptativeSingular διακομίοιμι διακομίοις διακομίοι
Dual διακομίοιτον διακομιοίτην
Plural διακομίοιμεν διακομίοιτε διακομίοιεν
Infinitive διακομίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακομιων διακομιουντος διακομιουσα διακομιουσης διακομιουν διακομιουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακομίουμαι διακομίει, διακομίῃ διακομίειται
Dual διακομίεισθον διακομίεισθον
Plural διακομιοῦμεθα διακομίεισθε διακομίουνται
OptativeSingular διακομιοίμην διακομίοιο διακομίοιτο
Dual διακομίοισθον διακομιοίσθην
Plural διακομιοίμεθα διακομίοισθε διακομίοιντο
Infinitive διακομίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακομιουμενος διακομιουμενου διακομιουμενη διακομιουμενης διακομιουμενον διακομιουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκόμιζον διεκόμιζες διεκόμιζεν*
Dual διεκομίζετον διεκομιζέτην
Plural διεκομίζομεν διεκομίζετε διεκόμιζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκομιζόμην διεκομίζου διεκομίζετο
Dual διεκομίζεσθον διεκομιζέσθην
Plural διεκομιζόμεθα διεκομίζεσθε διεκομίζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀνιᾷ δή σε πολλὰ καὶ ἀθρόα καὶ σχεδὸν τὰ πάντα, καὶ μάλιστα ὅταν σε παρευδοκιμῇ κίναιδόσ τισ ἢ ὀρχηστοδιδάσκαλοσ ἢ Ιὠνικὰ συνείρων Ἀλεξανδρεωτικὸσ ἀνθρωπίσκοσ τοῖσ μὲν γὰρ τὰ ἐρωτικὰ ταῦτα διακονουμένοισ καὶ γραμματίδια ὑπὸ κόλπου διακομίζουσιν πόθεν σύ γ’ ἰσότιμοσ; (Lucian, De mercede, (no name) 27:1)
  • διὰ τοῦτο Φοίνικεσ μὲν αὐτοὶ κατ’ ἐμπορίαν τοῖσ Ἕλλησιν ἐπεισπλέοντεσ εὐθὺσ ἐγνώσθησαν καὶ δι’ ἐκείνων Αἰγύπτιοι καὶ πάντεσ, ἀφ’ ὧν τὸν φόρτον εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ διεκόμιζον μεγάλα πελάγη διαίροντεσ. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 75:1)
  • τούτουσ δ’ εἰσ Πηλούσιον ἐλθεῖν καὶ ἐπιτυχεῖν μυριάσι τριακονταοκτὼ καταλελειμμέναισ ὑπὸ τοῦ Ἀμενώφιοσ, ἃσ οὐ θέλειν εἰσ τὴν Αἴγυπτον διακομίζειν· (Flavius Josephus, Contra Apionem, 322:3)
  • ὅτι δὲ καὶ ὁ Ἥλιοσ ἐπὶ ποτηρίου διεκομίζετο ἐπὶ τὴν δύσιν Στησίχοροσ μὲν οὕτωσ φησίν ἀέλιοσ δ’ Ὑπεριονίδασ δέπασ ἐσκατέβαινε χρύσεον, ὄφρα δι’ ’ Ὠκεανοῖο περάσασ ἀφίκοιθ’ ἱερᾶσ ποτὶ βένθεα νυκτὸσ ἐρεμνᾶσ ποτὶ ματέρα κουριδίαν τ’ ἄλοχον πάιδὰσ τε φίλουσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 38 2:1)
  • ἐκείνου δὲ ταῦτα ληροῦντοσ καὶ φενακίζοντοσ ἐκ τῶν Βρεττίων καταβεβηκότεσ οἱ Κορίνθιοι εἰσ τὸ Ῥήγιον, ὡσ οὐδεὶσ παρεφύλαττε καὶ τὸ πνεῦμα κατεσβεσμένον παραλόγωσ ἀκύμονα τὸν πόρον ἰδεῖν καὶ λεῖον παρεῖχε, ταχὺ πληρώσαντεσ τὰ πορθμεῖα καὶ τὰσ ἁλιάδασ τὰσ παρούσασ ἀνήγοντο καὶ διεκομίζοντο πρὸσ τὴν Σικελίαν, οὕτωσ ἀσφαλῶσ καὶ διὰ τοσαύτησ γαλήνησ ὥστε τοὺσ ἵππουσ παρὰ τὰ πλοῖα παρανηχομένουσ ἐκ ῥυτήρων ἐφέλκεσθαι. (Plutarch, Timoleon, chapter 19 3:1)

Synonyms

  1. to carry over or across

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION