- τὸ μὲν γὰρ πικραίνειν τὴν διάλεκτον, ὅταν ἀπαιτῶσιν οἱ καιροί πολλάκισ δὲ ἀπαιτοῦσι καὶ μάλιστα ἐν τοῖσ παθητικοῖσ τῶν ἐπιχειρημάτων, ἐγκώμιόν ἐστι τοῦ ῥήτοροσ, εἴ γε δὴ τὸ ποιεῖν τὸν ἀκροατὴν αὐστηρὸν τῶν νόμων φύλακα καὶ πικρὸν ἐξεταστὴν τῶν ἀδικημάτων καὶ τιμωρὸν ἀπαραίτητον τῶν παρανομούντων παρὰ τῆσ ῥητορικῆσ δυνάμεωσ ἢ μόνον ἢ μάλιστα τῶν ἄλλων ἀπαιτοῦμεν. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 55 1:2)
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 55 1:2)
- τὸ γὰρ μὴ τοῖσ πολλοῖσ ὁμοίωσ ἐκφέρειν τὰσ νοήσεισ, ἀλλ’ ἐπὶ τὸ σεμνότερον καὶ ποιητικώτερον ἐκβιβάζειν τὴν ὀνομασίαν παρὰ τῆσ πολιτικῆσ δυνάμεωσ μάλιστα ἀπαιτοῦμεν. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 567)
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 567)
- ταῦτ’ ἀπαιτοῦμεν οἱ φίλοι, ταῦτ’ ἐστὶν οἰκεῖα, πρὸσ ταῦτα πέφυκασ· (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 36 3:2)
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 36 3:2)
- νῦν τοίνυν ταύτην ἀνθ’ ἁπάντων ἀπαιτοῦμεν ὑμᾶσ τὴν χάριν, μὴ περιιδεῖν ἡμᾶσ ἀπόρωσ διατεθέντασ μηδ’ ἐνδεεῖσ τῶν ἐπιτηδείων γενομένουσ, μηδὲ τὴν τῶν προγόνων εὐδαιμονίαν καταλῦσαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον παράδειγμα ποιῆσαι τοῖσ βουλομένοισ τὴν πόλιν εὖ ποιεῖν, οἰών ὑμῶν ἐν τοῖσ κινδύνοισ τεύξονται. (Lysias, Speeches, tou= Niki/ou a)de/lfou e)pi/logos> 29:2)
(리시아스, Speeches, tou= Niki/ou a)de/lfou e)pi/logos> 29:2)
- ἡμεῖσ τοίνυν, ὑεῖσ ὄντεσ καὶ συγγενεῖσ τῶν ὑπὲρ τῆσ ἐλευθερίασ προκεκινδυνευκότων, ἀπαιτοῦμεν ὑμᾶσ νυνὶ ταύτην τὴν χάριν, καὶ ἀξιοῦμεν μὴ ἀδίκωσ ἡμᾶσ ἀπολέσαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον βοηθεῖν τοῖσ τῶν αὐτῶν μετασχοῦσι συμφορῶν. (Lysias, Speeches, tou= Niki/ou a)de/lfou e)pi/logos> 35:1)
(리시아스, Speeches, tou= Niki/ou a)de/lfou e)pi/logos> 35:1)