Euripides, Hecuba, episode 1:

(에우리피데스, Hecuba, episode 1:)

οὔκουν κακύνῃ τοῖσδε τοῖσ βουλεύμασιν, ὃσ ἐξ ἐμοῦ μὲν ἔπαθεσ οἱᾶ φῂσ παθεῖν, δρᾷσ δ’ οὐδὲν ἡμᾶσ εὖ, κακῶσ δ’ ὅσον δύνῃ; ἀχάριστον ὑμῶν σπέρμ’, ὅσοι δημηγόρουσ ζηλοῦτε τιμάσ· μηδὲ γιγνώσκοισθέ μοι, οἳ τοὺσ φίλουσ βλάπτοντεσ οὐ φροντίζετε, ἢν τοῖσι πολλοῖσ πρὸσ χάριν λέγητέ τι. ἀτὰρ τί δὴ σόφισμα τοῦθ’ ἡγούμενοι ἐσ τήνδε παῖδα ψῆφον ὡρ́ισαν φόνου; πότερα τὸ χρῆν σφ’ ἐπήγαγ’ ἀνθρωποσφαγεῖν πρὸσ τύμβον, ἔνθα βουθυτεῖν μᾶλλον πρέπει; ἢ τοὺσ κτανόντασ ἀνταποκτεῖναι θέλων ἐσ τήνδ’ Ἀχιλλεὺσ ἐνδίκωσ τείνει φόνον; ἀλλ’ οὐδὲν αὐτὸν ἥδε γ’ εἴργασται κακόν. Ἑλένην νιν αἰτεῖν χρῆν τάφῳ προσφάγματα· κείνη γὰρ ὤλεσέν νιν ἐσ Τροίαν τ’ ἄγει. εἰ δ’ αἰχμαλώτων χρή τιν’ ἔκκριτον θανεῖν κάλλει θ’ ὑπερφέρουσαν, οὐχ ἡμῶν τόδε· ἡ Τυνδαρὶσ γὰρ εἶδοσ ἐκπρεπεστάτη, ἀδικοῦσά θ’ ἡμῶν οὐδὲν ἧσσον ηὑρέθη. τῷ μὲν δικαίῳ τόνδ’ ἁμιλλῶμαι λόγον· ἃ δ’ ἀντιδοῦναι δεῖ σ’ ἀπαιτούσησ ἐμοῦ, ἄκουσον. ἥψω τῆσ ἐμῆσ, ὡσ φῄσ, χερὸσ καὶ τῆσδε γραίασ προσπίτνων παρηίδοσ· ἀνθάπτομαί σου τῶνδε τῶν αὐτῶν ἐγὼ χάριν τ’ ἀπαιτῶ τὴν τόθ’ ἱκετεύω τέ σε, μή μου τὸ τέκνον ἐκ χερῶν ἀποσπάσῃσ, μηδὲ κτάνητε· τῶν τεθνηκότων ἅλισ. ταύτῃ γέγηθα κἀπιλήθομαι κακῶν· ἥδ’ ἀντὶ πολλῶν ἐστί μοι παραψυχή, πόλισ, τιθήνη, βάκτρον, ἡγεμὼν ὁδοῦ. οὐ τοὺσ κρατοῦντασ χρὴ κρατεῖν ἃ μὴ χρεών, οὐδ’ εὐτυχοῦντασ εὖ δοκεῖν πράξειν ἀεί· κἀγὼ γὰρ ἦ ποτ’, ἀλλὰ νῦν οὐκ εἴμ’ ἔτι, τὸν πάντα δ’ ὄλβον ἦμαρ ἕν μ’ ἀφείλετο. ἀλλ’, ὦ φίλον γένειον, αἰδέσθητί με, οἴκτιρον· ἐλθὼν δ’ εἰσ Ἀχαιικὸν στρατὸν παρηγόρησον, ὡσ ἀποκτείνειν φθόνοσ γυναῖκασ, ἃσ τὸ πρῶτον οὐκ ἐκτείνατε βωμῶν ἀποσπάσαντεσ, ἀλλ’ ᾠκτίρατε. νόμοσ δ’ ἐν ὑμῖν τοῖσ τ’ ἐλευθέροισ ἴσοσ καὶ τοῖσι δούλοισ αἵματοσ κεῖται πέρι. τὸ δ’ ἀξίωμα, κἂν κακῶσ λέγῃ, τὸ σὸν πείσει· λόγοσ γὰρ ἔκ τ’ ἀδοξούντων ἰὼν κἀκ τῶν δοκούντων αὑτὸσ οὐ ταὐτὸν σθένει. οὐκ ἔστιν οὕτω στερρὸσ ἀνθρώπου φύσισ, ἥτισ γόων σῶν καὶ μακρῶν ὀδυρμάτων κλύουσα θρήνουσ οὐκ ἂν ἐκβάλοι δάκρυ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION