헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΗεξυβά5́

(에우리피데스, Hecuba, episode)

ποῦ τὴν ἄνασσαν δή ποτ’ οὖσαν Ἰλίου Ἑκάβην ἂν ἐξεύροιμι, Τρῳάδεσ κόραι; αὕτη πέλασ σου νῶτ’ ἔχουσ’ ἐπὶ χθονί, Ταλθύβιε, κεῖται ξυγκεκλῃμένη πέπλοισ. ὦ Ζεῦ, τί λέξω; πότερά σ’ ἀνθρώπουσ ὁρᾶν; ἢ δόξαν ἄλλωσ τήνδε κεκτῆσθαι μάτην, ψευδῆ, δοκοῦντασ δαιμόνων εἶναι γένοσ τύχην δὲ πάντα τἀν βροτοῖσ ἐπισκοπεῖν; οὐχ ἥδ’ ἄνασσα τῶν πολυχρύσων Φρυγῶν, οὐχ ἥδε Πριάμου τοῦ μέγ’ ὀλβίου δάμαρ; καὶ νῦν πόλισ μὲν πᾶσ’ ἀνέστηκεν δορί, αὐτὴ δὲ δούλη γραῦσ ἄπαισ ἐπὶ χθονὶ κεῖται, κόνει φύρουσα δύστηνον κάρα. φεῦ φεῦ· γέρων μέν εἰμ’, ὅμωσ δέ μοι θανεῖν εἰή πρὶν αἰσχρᾷ περιπεσεῖν τύχῃ τινί. ἀνίστασ’, ὦ δύστηνε, καὶ μετάρσιον πλευρὰν ἔπαιρε καὶ τὸ πάλλευκον κάρα. ἐά· τίσ οὗτοσ σῶμα τοὐμὸν οὐκ ἐᾷ κεῖσθαι; τί κινεῖσ μ’, ὅστισ εἶ, λυπουμένην; Ταλθύβιοσ ἥκω Δαναϊδῶν ὑπηρέτησ, Ἀγαμέμνονοσ πέμψαντοσ, ὦ γύναι, μέτα. ὦ φίλτατ’, ἆρα κἄμ’ ἐπισφάξαι τάφῳ δοκοῦν Ἀχαιοῖσ ἦλθεσ; ὡσ φίλ’ ἂν λέγοισ. σπεύδωμεν, ἐγκονῶμεν· ἡγοῦ μοι, γέρον. σὴν παῖδα κατθανοῦσαν ὡσ θάψῃσ, γύναι, ἥκω μεταστείχων σε· πέμπουσιν δέ με δισσοί τ’ Ἀτρεῖδαι καὶ λεὼσ Ἀχαιικόσ. οἴμοι, τί λέξεισ; οὐκ ἄρ’ ὡσ θανουμένουσ μετῆλθεσ ἡμᾶσ, ἀλλὰ σημανῶν κακά; ὄλωλασ, ὦ παῖ, μητρὸσ ἁρπασθεῖσ’ ἄπο· ἡμεῖσ δ’ ἄτεκνοι τοὐπὶ σ’· ὦ τάλαιν’ ἐγώ. πῶσ καί νιν ἐξεπράξατ’; ἆρ’ αἰδούμενοι; ἢ πρὸσ τὸ δεινὸν ἤλθεθ’ ὡσ ἐχθράν, γέρον, κτείνοντεσ; εἰπέ, καίπερ οὐ λέξων φίλα. διπλᾶ με χρῄζεισ δάκρυα κερδᾶναι, γύναι, σῆσ παιδὸσ οἴκτῳ· νῦν τε γὰρ λέγων κακὰ τέγξω τόδ’ ὄμμα, πρὸσ τάφῳ θ’ ὅτ’ ὤλλυτο. παρῆν μὲν ὄχλοσ πᾶσ Ἀχαιικοῦ στρατοῦ πλήρησ πρὸ τύμβου σῆσ κόρησ ἐπὶ σφαγάσ· λαβὼν δ’ Ἀχιλλέωσ παῖσ Πολυξένην χερὸσ ἔστησ’ ἐπ’ ἄκρου χώματοσ, πέλασ δ’ ἐγώ· λεκτοί τ’ Ἀχαιῶν ἔκκριτοι νεανίαι, σκίρτημα μόσχου σῆσ καθέξοντεσ χεροῖν, ἕσποντο. πλῆρεσ δ’ ἐν χεροῖν λαβὼν δέπασ πάγχρυσον αἴρει χειρὶ παῖσ Ἀχιλλέωσ χοὰσ θανόντι πατρί· σημαίνει δέ μοι σιγὴν Ἀχαιῶν παντὶ κηρῦξαι στρατῷ. κἀγὼ καταστὰσ εἶπον ἐν μέσοισ τάδε· Σιγᾶτ’, Ἀχαιοί, σῖγα πᾶσ ἔστω λεώσ, σίγα σιώπα· νήνεμον δ’ ἔστησ’ ὄχλον. ὃ δ’ εἶπεν· Ὦ παῖ Πηλέωσ, πατὴρ δ’ ἐμόσ, δέξαι χοάσ μοι τάσδε κηλητηρίουσ, νεκρῶν ἀγωγούσ· ἐλθὲ δ’, ὡσ πίῃσ μέλαν κόρησ ἀκραιφνὲσ αἷμ’, ὅ σοι δωρούμεθα στρατόσ τε κἀγώ· πρευμενὴσ δ’ ἡμῖν γενοῦ λῦσαί τε πρύμνασ καὶ χαλινωτήρια νεῶν δὸσ ἡμῖν πρευμενοῦσ τ’ ἀπ’ Ἰλίου νόστου τυχόντασ πάντασ ἐσ πάτραν μολεῖν. τοσαῦτ’ ἔλεξε, πᾶσ δ’ ἐπηύξατο στρατόσ. εἶτ’ ἀμφίχρυσον φάσγανον κώπησ λαβὼν ἐξεῖλκε κολεοῦ, λογάσι δ’ Ἀργείων στρατοῦ νεανίαισ ἔνευσε παρθένον λαβεῖν. ἣ δ’, ὡσ ἐφράσθη, τόνδ’ ἐσήμηνεν λόγον· Ὦ τὴν ἐμὴν πέρσαντεσ Ἀργεῖοι πόλιν, ἑκοῦσα θνῄσκω· μή τισ ἅψηται χροὸσ τοὐμοῦ· παρέξω γὰρ δέρην εὐκαρδίωσ. ἐλευθέραν δέ μ’, ὡσ ἐλευθέρα θάνω, πρὸσ θεῶν, μεθέντεσ κτείνατ’· ἐν νεκροῖσι γὰρ δούλη κεκλῆσθαι βασιλὶσ οὖσ’ αἰσχύνομαι. λαοὶ δ’ ἐπερρόθησαν, Ἀγαμέμνων τ’ ἄναξ εἶπεν μεθεῖναι παρθένον νεανίαισ.

οἳ δ’, ὡσ τάχιστ’ ἤκουσαν ὑστάτην ὄπα, μεθῆκαν, οὗπερ καὶ μέγιστον ἦν κράτοσ. κἀπεὶ τόδ’ εἰσήκουσε δεσποτῶν ἔποσ, λαβοῦσα πέπλουσ ἐξ ἄκρασ ἐπωμίδοσ ἔρρηξε λαγόνασ ἐσ μέσασ παρ’ ὀμφαλόν, μαστούσ τ’ ἔδειξε στέρνα θ’ ὡσ ἀγάλματοσ κάλλιστα, καὶ καθεῖσα πρὸσ γαῖαν γόνυ ἔλεξε πάντων τλημονέστατον λόγον· Ἰδού, τόδ’, εἰ μὲν στέρνον, ὦ νεανία, παίειν προθυμῇ, παῖσον, εἰ δ’ ὑπ’ αὐχένα χρῄζεισ, πάρεστι λαιμὸσ εὐτρεπὴσ ὅδε. ὃ δ’ οὐ θέλων τε καὶ θέλων οἴκτῳ κόρησ, τέμνει σιδήρῳ πνεύματοσ διαρροάσ·

κρουνοὶ δ’ ἐχώρουν. ἣ δὲ καὶ θνῄσκουσ’ ὅμωσ πολλὴν πρόνοιαν εἶχεν εὐσχήμων πεσεῖν, κρύπτουσ’ ἃ κρύπτειν ὄμματ’ ἀρσένων χρεών. ἐπεὶ δ’ ἀφῆκε πνεῦμα θανασίμῳ σφαγῇ, οὐδεὶσ τὸν αὐτὸν εἶχεν Ἀργείων πόνον· ἀλλ’ οἳ μὲν αὐτῶν τὴν θανοῦσαν ἐκ χερῶν φύλλοισ ἔβαλλον, οἳ δὲ πληροῦσιν πυρὰν κορμοὺσ φέροντεσ πευκίνουσ, ὁ δ’ οὐ φέρων πρὸσ τοῦ φέροντοσ τοιάδ’ ἤκουεν κακά· Ἕστηκασ, ὦ κάκιστε, τῇ νεάνιδι οὐ πέπλον οὐδὲ κόσμον ἐν χεροῖν ἔχων; οὐκ εἶ τι δώσων τῇ περίσσ’ εὐκαρδίῳ ψυχήν τ’ ἀρίστῃ; τοιάδ’ ἀμφὶ σῆσ λέγων παιδὸσ θανούσησ, εὐτεκνωτάτην τέ σε πασῶν γυναικῶν δυστυχεστάτην θ’ ὁρῶ. δεινόν τι πῆμα Πριαμίδαισ ἐπέζεσεν πόλει τε τἠμῇ θεῶν ἀνάγκαισιν τόδε. ὦ θύγατερ, οὐκ οἶδ’ εἰσ ὅ τι βλέψω κακῶν, πολλῶν παρόντων·

ἢν γὰρ ἅψωμαί τινοσ, τόδ’ οὐκ ἐᾷ με, παρακαλεῖ δ’ ἐκεῖθεν αὖ λύπη τισ ἄλλη διάδοχοσ κακῶν κακοῖσ. καὶ νῦν τὸ μὲν σὸν ὥστε μὴ στένειν πάθοσ οὐκ ἂν δυναίμην ἐξαλείψασθαι φρενόσ· τὸ δ’ αὖ λίαν παρεῖλεσ ἀγγελθεῖσά μοι γενναῖοσ. οὔκουν δεινόν, εἰ γῆ μὲν κακὴ τυχοῦσα καιροῦ θεόθεν εὖ στάχυν φέρει, χρηστὴ δ’ ἁμαρτοῦσ’ ὧν χρεὼν αὐτὴν τυχεῖν κακὸν δίδωσι καρπόν, ἀνθρώποισ δ’ ἀεὶ ὁ μὲν πονηρὸσ οὐδὲν ἄλλο πλὴν κακόσ, ὁ δ’ ἐσθλὸσ ἐσθλόσ, οὐδὲ συμφορᾶσ ὕπο φύσιν διέφθειρ’, ἀλλὰ χρηστόσ ἐστ’ ἀεί; ἆρ’ οἱ τεκόντεσ διαφέρουσιν ἢ τροφαί; ἔχει γε μέντοι καὶ τὸ θρεφθῆναι καλῶσ δίδαξιν ἐσθλοῦ· τοῦτο δ’ ἤν τισ εὖ μάθῃ, οἶδεν τό γ’ αἰσχρόν, κανόνι τοῦ καλοῦ μαθών. καὶ ταῦτα μὲν δὴ νοῦσ ἐτόξευσεν μάτην· σὺ δ’ ἐλθὲ καὶ σήμηνον Ἀργείοισ τάδε, μὴ θιγγάνειν μοι μηδέν’, ἀλλ’ εἴργειν ὄχλον, τῆσ παιδόσ.

ἔν τοι μυρίῳ στρατεύματι ἀκόλαστοσ ὄχλοσ ναυτική τ’ ἀναρχία κρείσσων πυρόσ, κακὸσ δ’ ὁ μή τι δρῶν κακόν. σὺ δ’ αὖ λαβοῦσα τεῦχοσ, ἀρχαία λάτρι, βάψασ’ ἔνεγκε δεῦρο ποντίασ ἁλόσ, ὡσ παῖδα λουτροῖσ τοῖσ πανυστάτοισ ἐμήν, νύμφην τ’ ἄνυμφον παρθένον τ’ ἀπάρθενον, λούσω προθῶμαί θ’ ‐ ὡσ μὲν ἀξία, πόθεν;

οὐκ ἂν δυναίμην· ὡσ δ’ ἔχω ‐ τί γὰρ πάθω; ‐ κόσμον τ’ ἀγείρασ’ αἰχμαλωτίδων πάρα, αἵ μοι πάρεδροι τῶνδ’ ἔσω σκηνωμάτων ναίουσιν, εἴ τισ τοὺσ νεωστὶ δεσπότασ λαθοῦσ’ ἔχει τι κλέμμα τῶν αὑτῆσ δόμων. ὦ σχήματ’ οἴκων, ὦ ποτ’ εὐτυχεῖσ δόμοι, ὦ πλεῖστ’ ἔχων κάλλιστά τ’, εὐτεκνώτατε Πρίαμε, γεραιά θ’ ἥδ’ ἐγὼ μήτηρ τέκνων, ὡσ ἐσ τὸ μηδὲν ἥκομεν, φρονήματοσ τοῦ πρὶν στερέντεσ. εἶτα δῆτ’ ὀγκούμεθα, ὃ μέν τισ ἡμῶν πλουσίοισ ἐν δώμασιν, ὃ δ’ ἐν πολίταισ τίμιοσ κεκλημένοσ. τὰ δ’ οὐδὲν ἄλλωσ, φροντίδων βουλεύματα γλώσσησ τε κόμποι. κεῖνοσ ὀλβιώτατοσ, ὅτῳ κατ’ ἦμαρ τυγχάνει μηδὲν κακόν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Hecuba, episode

(에우리피데스, Hecuba, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION