뜻

1. 장애, 무질서, 사치, 낭비

1. disorder, extravagance, disorderliness, disorderly conduct

예문

• ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀκολασίᾳ ἀταξία, ἀναίδεια, ἀκοσμία, τρυφή, ῥᾳθυμία, ἀμέλεια, ὀλιγωρία, ἔκλυσις. (Aristotle, Virtues and Vices 34:1)

  (아리스토텔레스, Virtues and Vices 34:1)

• τίς ποτ ἐν πύλαισι θόρυβος καὶ λόγων ἀκοσμία· (Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, trochees2)

  (에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, trochees2)

• ἀκοσμία γὰρ ἦν τὰ πρὸ τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως: (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 5 5:1)

  (플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 5 5:1)

• ἀκοσμία δ οὐκ ἀσώματος οὐδ ἀκίνητος οὐδ ἄψυχος ἀλλ ἄμορφον μὲν καὶ ἀσύστατον τὸ σωματικὸν ἔμπληκτον δὲ καὶ ἄλογον τὸ κινητικὸν ἔχουσα τοῦτο δ ἦν ἀναρμοστία ψυχῆς οὐκ ἐχούσης λόγον. (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 5 6:1)

  (플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 5 6:1)

• ἐκ δὲ τούτου τραπόμενοι πρὸς ἀλλήλους ἐχρῶντο λοιδορίαις, καὶ τὸ θέατρον ἀκοσμία κατεῖχεν. (Plutarch, Cicero, chapter 13 3:1)

  (플루타르코스, Cicero, chapter 13 3:1)

유사 형태

• ἀκόσμως (23)
• ἀκοσμίας (19)
• ἀκοσμίαν (18)
• ἀκοσμία (10)
• ἄκοσμον (10)
• ἀκόσμητον (9)
• ἄκοσμος (8)
• ἀκόσμῳ (5)
• ἄκοσμα (4)
• ἀκοσμίᾳ (3)
• ἀκόσμου (3)
• ἀκοσμῇ (2)
• ἀκόσμων (2)
• ἄκοσμά (2)
• ἀκοσμίαις (2)
• ἀκόσμους (1)
• ἀκοσμήτου (1)
• ἄκοσμόν (1)
• ἀκοσμεῖν (1)
• ἀκοσμοῦσιν (1)
• ἀκοσμοῦσα (1)
• ἀκοσμήτως? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.