Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀκατάληπτος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἀκατάληπτος ἀκατάληπτος ἀκατάληπτον

Structure: ἀ (Prefix) + καταληπτ (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. Not to be seized or conquered
  2. incomprehensible

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative ἀκατάληπτος ἀκατάληπτον
Genitive ἀκαταλήπτου ἀκαταλήπτου
Dative ἀκαταλήπτῳ ἀκαταλήπτῳ
Accusative ἀκατάληπτον ἀκατάληπτον
Vocative ἀκατάληπτε ἀκατάληπτον
DualN/A/V ἀκαταλήπτω ἀκαταλήπτω
G/D ἀκαταλήπτοιν ἀκαταλήπτοιν
PluralNominative ἀκατάληπτοι ἀκατάληπτα
Genitive ἀκαταλήπτων ἀκαταλήπτων
Dative ἀκαταλήπτοις ἀκαταλήπτοις
Accusative ἀκαταλήπτους ἀκατάληπτα
Vocative ἀκατάληπτοι ἀκατάληπτα
Positive Comparative Superlative
Adjective ἀκατάληπτος ἀκαταλήπτου ἀκαταληπτότερος ἀκαταληπτοτέρου ἀκαταληπτότατος ἀκαταληπτοτάτου
Adverb ἀκαταλήπτως ἀκαταληπτότερον ἀκαταληπτότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τῆσ δὲ φαντασίασ τὴν μὲν καταληπτικήν, τὴν δὲ ἀκατάληπτον· (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 46:1)
  • ἀκατάληπτον δὲ τὴν μὴ ἀπὸ ὑπάρχοντοσ, ἢ ἀπὸ ὑπάρχοντοσ μέν, μὴ κατ’ αὐτὸ δὲ τὸ ὑπάρχον· (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 46:3)
  • καὶ τοῦτο δ’ ὁ Ιὤσηποσ ἐμπεριειλήφει τειχίζων τὴν πόλιν, ὡσ ἀκατάληπτον εἶναι πολεμίοισ τὴν ὑπὲρ αὐτῆσ ἀκρώρειαν. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 198:1)

Synonyms

  1. incomprehensible

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION