Σπάρτακος
Second declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
Σπάρτακος
Σπαρτάκου
Structure:
Σπαρτακ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "καὶ Σπάρτακοσ δὲ ὁ μονομάχοσ ἐκ Καπύησ πόλεωσ Ἰταλικῆσ ἀποδρὰσ κατὰ τὰ Μιθριδατικὰ πολὺ πλῆθοσ ἀποστήσασ οἰκετῶν ἦν δὲ καὶ αὐτὸσ οἰκέτησ, Θρᾲξ γένοσ κατέδραμε πᾶσαν Ἰταλίαν χρόνον οὐκ ὀλίγον πολλῶν δούλων καθ’ ἑκάστην ἡμέραν συρρεόντων ὡσ αὐτὸν καὶ εἰ μὴ ἀπέθανεν ἐν τῇ πρὸσ Λικίννιον Κράσσον παρατάξει, οὐ τὸν τυχόντα ἂν ἱδρῶτα τοῖσ ἡμεδαποῖσ παρεσχήκει, ὡσ ὁ κατὰ τὴν Σικελίαν Εὔνουσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 1048)
- καὶ τόπον τινὰ καρτερὸν καταλαβόντεσ ἡγεμόνασ εἵλοντο τρεῖσ, ὧν πρῶτοσ ἦν Σπάρτακοσ, ἀνὴρ Θρᾷξ τοῦ Νομαδικοῦ γένουσ, οὐ μόνον φρόνημα μέγα καὶ ῥώμην ἔχων, ἀλλὰ καὶ συνέσει καὶ πρᾳότητι τῆσ τύχησ ἀμείνων καὶ τοῦ γένουσ Ἑλληνικώτεροσ, τούτῳ δὲ λέγουσιν, ὅτε πρῶτον εἰσ Ῥώμην ὤνιοσ ἤχθη, δράκοντα κοιμωμένῳ περιπεπλεγμένον φανῆναι περὶ τὸ πρόσωπον, ἡ γυνὴ δ’ ὁμόφυλοσ οὖσα τοῦ Σπαρτάκου, μαντικὴ δὲ καὶ κάτοχοσ τοῖσ περὶ τὸν Διόνυσον ὀργιασμοῖσ, ἔφραζε τὸ σημεῖον εἶναι μεγάλησ καὶ φοβερᾶσ περὶ αὐτὸν εἰσ εὐτυχὲσ τέλοσ ἐσομένησ δυνάμεωσ· (Plutarch, chapter 8 2:1)
- ἔπειτα σύμβουλον αὐτῷ Καὶ συνάρχοντα Κοσσίνιον ἀποσταλέντα μετὰ πολλῆσ δυνάμεωσ ἐπιτηρήσασ ὁ Σπάρτακοσ λουόμενον περὶ Σαλίνασ, μικρὸν ἐδέησε συναρπάσαι. (Plutarch, chapter 9 4:2)
- οὐκέτ’ οὖν τὸ παρ’ ἀξίαν Καὶ τὸ αἰσχρὸν ἠνώχλει τῆσ ἀποστάσεωσ τὴν σύγκλητον, ἀλλὰ δὴ διὰ φόβον τε καὶ κίνδυνον ὡσ πρὸσ ἕνα τῶν δυσκολωτάτων πολέμων Καὶ μεγίστων ἀμφοτέρουσ ἐξέπεμπον τούσ ὑπάτουσ, ὧν Γέλλιοσ μὲν τὸ Γερμανικόν ὕβρει Καὶ φρονήματι τῶν Σπαρτακείων ἀποσχισθέν ἐξαίφνησ ἐμπεσὼν ἅπαν διέφθειρε, Λέντλου δὲ τὸν Σπάρτακον μεγάλοισ στρατοπέδοισ περιλαβόντοσ ὁρμήσασ ὁμόσε Καὶ μάχην συνάψασ ἐκράτησε μὲν τῶν πρεσβευτῶν, ἔλαβε δὲ τὴν ἀποσκευὴν ἅπασαν, ὠθουμένῳ δ’ αὐτῷ πρὸσ τὰσ Ἄλπεισ Κάσσιοσ ὁ τῆσ περὶ Πάδον Γαλατίασ στρατηγὸσ ἔχων μυρίουσ ἀπήντησε· (Plutarch, chapter 9 6:2)
- ὁ δὲ Σπάρτακοσ ὑπεξεχώρει διὰ Λευκανίασ εἰσ τὴν θάλασσαν ἐν δὲ πορθμῷ λῃστρίσι Κιλίσσαισ ἐπιτυχὼν ὡρ́μησεν ἅψασθαι Σικελίασ καὶ δισχιλίουσ ἄνδρασ ἐμβαλὼν εἰσ τὴν νῆσον αὖθισ ἐκζωπυρῆσαι τὸν δουλικὸν ἐκεῖ πόλεμον, οὔπω πολὺν χρόνον ἀπεσβηκότα καὶ μικρῶν πάλιν ὑπεκκαυμάτων δεόμενον. (Plutarch, chapter 10 3:3)
- ὧν ὁ Σπάρτακοσ ἡμέλει καὶ κατεφρόνει τὸ πρῶτον ὡσ δὲ τῆσ λείασ ἐπιλειπούσησ προϊέναι βουλόμενοσ συνεῖδε τὸν ἀποτειχισμόν καὶ λαμβάνειν οὐδὲν ἦν ἐκ τῆσ χερρονήσου, νύκτα νιφετώδη καὶ πνεῦμα τι χειμέριον παραφυλάξασ ἔχωσε τῆσ τάφρου μέροσ οὐ πολὺ γῇ καὶ ὕλῃ καὶ κλάδοισ δένδρων, ὥστε τῆσ στρατιᾶσ περαιῶσαι τὸ τρίτον. (Plutarch, chapter 10 6:1)