Κελτός
Second declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
Κελτός
Κελτοῦ
Structure:
Κελτ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- κοινῷ δ’ ὀνόματι ἡ σύμπασα πρὸσ Ἑλλήνων καλεῖται Κελτική, ὡσ μέν τινέσ φασιν, ἀπό τινοσ γίγαντοσ Κελτοῦ αὐτόθι δυναστεύσαντοσ, ἄλλοι δὲ ἐξ Ἡρακλέουσ καὶ Ἀστερόπησ τῆσ Ἀτλαντίδοσ δύο γενέσθαι μυθολογοῦσι παῖδασ, Ἴβηρον καὶ Κελτόν, οὓσ θέσθαι ταῖσ χώραισ, ὧν ἦρξαν ἀμφότεροι, τὰσ ὀνομασίασ ἀφ’ αὑτῶν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 14, chapter 1 6:1)
- οἱ δὲ ποταμὸν εἶναί τινα λέγουσι Κελτὸν ἐκ τῆσ Πυρρήνησ ἀναδιδόμενον, ἀφ’ οὗ πρῶτον μὲν τὴν συνεγγύσ, ἔπειτα δὲ καὶ τὴν ἄλλην χώραν σὺν χρόνῳ κληθῆναι Κελτικήν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 14, chapter 1 7:1)
- ὡσ δὲ συνῄεσαν ὁμόσε, κόραξ καθεζόμενοσ ἐπὶ τοῦ κράνουσ αὐτοῦ ἐκεκράγει τε δεινὸν εἰσ τὸν βάρβαρον ὁρῶν καί, ὁπότε μέλλοι πληγὴν ἐκφέρειν, πηδῶν ἐπ’ αὐτὸν τοτὲ μὲν τοῖσ ὄνυξιν ἤμυττε τὰσ παρειάσ, τοτὲ δὲ τῷ ῥύγχει τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἔκοπτεν, ὥστε τὸν Κελτὸν ἔξω γενέσθαι τῶν φρενῶν, οὔθ’ ὅπωσ τὸν ἄνδρα ἀμύνοιτο δυνάμενον συμβαλεῖν, οὔθ’ ὅπωσ τὸν κόρακα φυλάττοιτο. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 15, chapter 1 1:1)
- ὁ δὲ Ῥωμαῖοσ ἔτι μετεωρίζοντοσ τὸ ὅπλον ἀκολουθήσασ κάτωθεν ὑποφέρει τὸ ξίφοσ καὶ ἀναιρεῖ τὸν Κελτόν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 15, chapter 1 3:2)
- Πολυφήμῳ γὰρ τῷ Κύκλωπι καὶ Γαλατείᾳ Κελτὸν καὶ Ἰλλυριὸν καὶ Γάλαν παῖδασ ὄντασ ἐξορμῆσαι Σικελίασ, καὶ ἄρξαι τῶν δι’ αὐτοὺσ Κελτῶν καὶ Ἰλλυριῶν καὶ Γαλατῶν λεγομένων. (Appian, The Foreign Wars, chapter 1 2:2)
