뜻

1. 바리사이인, 바리새 사람

1. Pharisee, a member of an ancient religious sect of Judaism.

예문

• ἦσαν δ’ αὐτῶν οἱ μὲν δύο δημοτικοί, Ιὠνάθησ καὶ Ἀνανίασ Φαρισαῖοι τὴν αἱρ́εσιν, ὁ δὲ τρίτοσ Γόζοροσ ἱερατικοῦ γένουσ, Φαρισαῖοσ καὶ αὐτόσ· (Flavius Josephus, 236:1)

  (플라비우스 요세푸스, 236:1)

• Παραφύονται δὲ αὐτῆσ εἰσ τὴν ἐξουσίαν Φαρισαῖοι, σύνταγμά τι Ιοὐδαίων δοκοῦν εὐσεβέστερον εἶναι τῶν ἄλλων καὶ τοὺσ νόμουσ ἀκριβέστερον ἀφηγεῖσθαι. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 158:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 158:1)

• ἐκράτει δὲ τῶν μὲν ἄλλων αὐτή, Φαρισαῖοι δ’ αὐτῆσ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 160:2)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 160:2)

• Τρία γὰρ παρὰ Ιοὐδαίοισ εἴδη φιλοσοφεῖται, καὶ τοῦ μὲν αἱρετισταὶ Φαρισαῖοι, τοῦ δὲ Σαδδουκαῖοι, τρίτον δέ, ὃ δὴ καὶ δοκεῖ σεμνότητα ἀσκεῖν, Ἐσσηνοὶ καλοῦνται, Ιοὐδαῖοι μὲν γένοσ ὄντεσ, φιλάλληλοι δὲ καὶ τῶν ἄλλων πλέον. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 156:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 156:1)

• Δύο δὲ τῶν προτέρων Φαρισαῖοι μὲν οἱ μετὰ ἀκριβείασ δοκοῦντεσ ἐξηγεῖσθαι τὰ νόμιμα καὶ τὴν πρώτην ἀπάγοντεσ αἱρ́εσιν εἱμαρμένῃ τε καὶ θεῷ προσάπτουσι πάντα, καὶ τὸ μὲν πράττειν τὰ δίκαια καὶ μὴ κατὰ τὸ πλεῖστον ἐπὶ τοῖσ ἀνθρώποισ κεῖσθαι, βοηθεῖν δὲ εἰσ ἕκαστον καὶ τὴν εἱμαρμένην· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 211:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 211:1)

유사 형태

• Φαρισαῖοι (59)
• Φαρισαίων (41)
• Φαρισαῖος (10)
• Φαρισαίοις (8)
• Φαρισαίους (6)
• Φαρισαῖον (2)
• Φαρισαίου (2)
• Φαρισαῖός (1)
• Φαρισαῖε (1)
• Φαρισαῖοι] (1)

출처: Wiktionary 고전 그리스어 단어 목록