Homer, Odyssey, Book 22 22:

τὸν δ’ αὖτε προσέειπε Μελάνθιοσ, αἰπόλοσ αἰγῶν· "οὔ πωσ ἔστ’, Ἀγέλαε διοτρεφέσ· ἄγχι γὰρ αἰνῶσ αὐλῆσ καλὰ θύρετρα καὶ ἀργαλέον στόμα λαύρησ· καί χ’ εἷσ πάντασ ἐρύκοι ἀνήρ, ὅσ τ’ ἄλκιμοσ εἰή. ἀλλ’ ἄγεθ’, ὑμῖν τεύχε’ ἐνείκω θωρηχθῆναι ἐκ θαλάμου· ἔνδον γάρ, ὀί̈ομαι, οὐδέ πη ἄλλῃ τεύχεα κατθέσθην Ὀδυσεὺσ καὶ φαίδιμοσ υἱόσ.