Homer, Odyssey, Book 17 40:

γιγνώσκω, φρονέω· τά γε δὴ νοέοντι κελεύεισ. ἀλλ’ ἔρχευ προπάροιθεν, ἐγὼ δ’ ὑπολείψομαι αὐτοῦ. οὐ γάρ τι πληγέων ἀδαήμων οὐδὲ βολάων· τολμήεισ μοι θυμόσ, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέπονθα κύμασι καὶ πολέμῳ· μετὰ καὶ τόδε τοῖσι γενέσθω· γαστέρα δ’ οὔ πωσ ἔστιν ἀποκρύψαι μεμαυῖαν, οὐλομένην, ἣ πολλὰ κάκ’ ἀνθρώποισι δίδωσι, τῆσ ἕνεκεν καὶ νῆεσ ἐύ̈ζυγοι ὁπλίζονται πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον, κακὰ δυσμενέεσσι φέρουσαι.