Homer, Odyssey, Book 24 15:

τὸν δ’ αὖτε ψυχὴ προσεφώνεεν Ἀτρεί̈δαο· "ὄλβιε Λαέρταο πάϊ, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, ἦ ἄρα σὺν μεγάλῃ ἀρετῇ ἐκτήσω ἄκοιτιν. ὡσ ἀγαθαὶ φρένεσ ἦσαν ἀμύμονι Πηνελοπείῃ, κούρῃ Ἰκαρίου· ὡσ εὖ μέμνητ’ Ὀδυσῆοσ, ἀνδρὸσ κουριδίου· τῷ οἱ κλέοσ οὔ ποτ’ ὀλεῖται ἧσ ἀρετῆσ, τεύξουσι δ’ ἐπιχθονίοισιν ἀοιδὴν ἀθάνατοι χαρίεσσαν ἐχέφρονι Πηνελοπείῃ, οὐχ ὡσ Τυνδαρέου κούρη κακὰ μήσατο ἔργα, κουρίδιον κτείνασα πόσιν, στυγερὴ δέ τ’ ἀοιδὴ ἔσσετ’ ἐπ’ ἀνθρώπουσ, χαλεπὴν δέ τε φῆμιν ὀπάσσει θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κ’ εὐεργὸσ ἐῄσιν.