Homer, Odyssey, Book 20 7:

τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη· "σχέτλιε, καὶ μέν τίσ τε χερείονι πείθεθ’ ἑταίρῳ, ὅσ περ θνητόσ τ’ ἐστὶ καὶ οὐ τόσα μήδεα οἶδεν· αὐτὰρ ἐγὼ θεόσ εἰμι, διαμπερὲσ ἥ σε φυλάσσω ἐν πάντεσσι πόνοισ. ἐρέω δέ τοι ἐξαναφανδόν· εἴ περ πεντήκοντα λόχοι μερόπων ἀνθρώπων νῶϊ περισταῖεν, κτεῖναι μεμαῶτεσ Ἄρηϊ, καί κεν τῶν ἐλάσαιο βόασ καὶ ἴφια μῆλα. ἀλλ’ ἑλέτω σε καὶ ὕπνοσ· ἀνίη καὶ τὸ φυλάσσειν πάννυχον ἐγρήσσοντα, κακῶν δ’ ὑποδύσεαι ἤδη.