Homer, Odyssey, Book 17 65:

"κέκλυτέ μευ, μνηστῆρεσ ἀγακλειτῆσ βασιλείησ, ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. οὐ μὰν οὔτ’ ἄχοσ ἐστὶ μετὰ φρεσὶν οὔτε τι πένθοσ, ὁππότ’ ἀνὴρ περὶ οἷσι μαχειόμενοσ κτεάτεσσι βλήεται, ἢ περὶ βουσὶν ἢ ἀργεννῇσ ὀί̈εσσιν· αὐτὰρ ἔμ’ Ἀντίνοοσ βάλε γαστέροσ εἵνεκα λυγρῆσ, οὐλομένησ, ἣ πολλὰ κάκ’ ἀνθρώποισι δίδωσιν. ἀλλ’ εἴ που πτωχῶν γε θεοὶ καὶ Ἐρινύεσ εἰσίν, Ἀντίνοον πρὸ γάμοιο τέλοσ θανάτοιο κιχείη.