Homer, Odyssey, Book 14 10:

(호메로스, 오디세이아, Book 14 10:)

"ἔσθιε νῦν, ὦ ξεῖνε, τά τε δμώεσσι πάρεστι, χοίρε’· ἀτὰρ σιάλουσ γε σύασ μνηστῆρεσ ἔδουσιν, οὐκ ὄπιδα φρονέοντεσ ἐνὶ φρεσὶν οὐδ’ ἐλεητύν. οὐ μὲν σχέτλια ἔργα θεοὶ μάκαρεσ φιλέουσιν, ἀλλὰ δίκην τίουσι καὶ αἴσιμα ἔργ’ ἀνθρώπων. καὶ μὲν δυσμενέεσ καὶ ἀνάρσιοι, οἵ τ’ ἐπὶ γαίησ ἀλλοτρίησ βῶσιν καί σφι Ζεὺσ ληί̈δα δώῃ, πλησάμενοι δέ τε νῆασ ἔβαν οἶκόνδε νέεσθαι, καὶ μὲν τοῖσ ὄπιδοσ κρατερὸν δέοσ ἐν φρεσὶ πίπτει. οἵδε δὲ καί τι ἴσασι, θεοῦ δέ τιν’ ἔκλυον αὐδήν, κείνου λυγρὸν ὄλεθρον, ὅτ’ οὐκ ἐθέλουσι δικαίωσ μνᾶσθαι οὐδὲ νέεσθαι ἐπὶ σφέτερ’, ἀλλὰ ἕκηλοι κτήματα δαρδάπτουσιν ὑπέρβιον, οὐδ’ ἔπι φειδώ. ὅσσαι γὰρ νύκτεσ τε καὶ ἡμέραι ἐκ Διόσ εἰσιν, οὔ ποθ’ ἓν ἱρεύουσ’ ἱερήϊον, οὐδὲ δύ’ οἰώ· οἶνον δὲ φθινύθουσιν ὑπέρβιον ἐξαφύοντεσ. ἦ γάρ οἱ ζωή γ’ ἦν ἄσπετοσ· οὔ τινι τόσση ἀνδρῶν ἡρώων, οὔτ’ ἠπείροιο μελαίνησ οὔτ’ αὐτῆσ Ἰθάκησ· οὐδὲ ξυνεείκοσι φωτῶν ἔστ’ ἄφενοσ τοσσοῦτον· ἐγὼ δέ κέ τοι καταλέξω. δώδεκ’ ἐν ἠπείρῳ ἀγέλαι· τόσα πώεα οἰῶν, τόσσα συῶν συβόσια, τόσ’ αἰπόλια πλατέ’ αἰγῶν βόσκουσι ξεῖνοί τε καὶ αὐτοῦ βώτορεσ ἄνδρεσ. ἐνθάδε δ’ αἰπόλια πλατέ’ αἰγῶν ἕνδεκα πάντα ἐσχατιῇ βόσκοντ’, ἐπὶ δ’ ἀνέρεσ ἐσθλοὶ ὄρονται. τῶν αἰεί σφιν ἕκαστοσ ἐπ’ ἤματι μῆλον ἀγινεῖ, ζατρεφέων αἰγῶν ὅσ τισ φαίνηται ἄριστοσ. αὐτὰρ ἐγὼ σῦσ τάσδε φυλάσσω τε ῥύομαί τε, καί σφι συῶν τὸν ἄριστον ἐὺ̈ κρίνασ ἀποπέμπω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION