Homer, Odyssey, Book 11 22:

(호메로스, 오디세이아, Book 11 22:)

"ὣσ ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο πότνια μήτηρ· καὶ λίην κείνη γε μένει τετληότι θυμῷ σοῖσιν ἐνὶ μεγάροισιν· ὀιζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ φθίνουσιν νύκτεσ τε καὶ ἤματα δάκρυ χεούσῃ. σὸν δ’ οὔ πώ τισ ἔχει καλὸν γέρασ, ἀλλὰ ἕκηλοσ Τηλέμαχοσ τεμένεα νέμεται καὶ δαῖτασ ἐίσασ δαίνυται, ἃσ ἐπέοικε δικασπόλον ἄνδρ’ ἀλεγύνειν· πάντεσ γὰρ καλέουσι. πατὴρ δὲ σὸσ αὐτόθι μίμνει ἀγρῷ, οὐδὲ πόλινδε κατέρχεται. οὐδέ οἱ εὐναὶ δέμνια καὶ χλαῖναι καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα, ἀλλ’ ὅ γε χεῖμα μὲν εὕδει ὅθι δμῶεσ ἐνὶ οἴκῳ, ἐν κόνι ἄγχι πυρόσ, κακὰ δὲ χροὶ̈ εἵματα εἷται· αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσι θέροσ τεθαλυῖά τ’ ὀπώρη, πάντῃ οἱ κατὰ γουνὸν ἀλωῆσ οἰνοπέδοιο φύλλων κεκλιμένων χθαμαλαὶ βεβλήαται εὐναί. ἔνθ’ ὅ γε κεῖτ’ ἀχέων, μέγα δὲ φρεσὶ πένθοσ ἀέξει σὸν νόστον ποθέων, χαλεπὸν δ’ ἐπὶ γῆρασ ἱκάνει. οὕτω γὰρ καὶ ἐγὼν ὀλόμην καὶ πότμον ἐπέσπον· οὔτ’ ἐμέ γ’ ἐν μεγάροισιν ἐύσκοποσ ἰοχέαιρα οἷσ ἀγανοῖσ βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν, οὔτε τισ οὖν μοι νοῦσοσ ἐπήλυθεν, ἥ τε μάλιστα τηκεδόνι στυγερῇ μελέων ἐξείλετο θυμόν· ἀλλά με σόσ τε πόθοσ σά τε μήδεα, φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ, σή τ’ ἀγανοφροσύνη μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION