Homer, Odyssey, Book 9 9:

(호메로스, 오디세이아, Book 9 9:)

"νῆσοσ ἔπειτα λάχεια παρὲκ λιμένοσ τετάνυσται, γαίησ Κυκλώπων οὔτε σχεδὸν οὔτ’ ἀποτηλοῦ, ὑλήεσσ’· ἐν δ’ αἶγεσ ἀπειρέσιαι γεγάασιν ἄγριαι· οὐ μὲν γὰρ πάτοσ ἀνθρώπων ἀπερύκει, οὐδέ μιν εἰσοιχνεῦσι κυνηγέται, οἵ τε καθ’ ὕλην ἄλγεα πάσχουσιν κορυφὰσ ὀρέων ἐφέποντεσ. οὔτ’ ἄρα ποίμνῃσιν καταί̈σχεται οὔτ’ ἀρότοισιν, ἀλλ’ ἥ γ’ ἄσπαρτοσ καὶ ἀνήροτοσ ἤματα πάντα ἀνδρῶν χηρεύει, βόσκει δέ τε μηκάδασ αἶγασ. οὐ γὰρ Κυκλώπεσσι νέεσ πάρα μιλτοπάρῃοι, οὐδ’ ἄνδρεσ νηῶν ἔνι τέκτονεσ, οἵ κε κάμοιεν νῆασ ἐυσσέλμουσ, αἵ κεν τελέοιεν ἕκαστα ἄστε’ ἐπ’ ἀνθρώπων ἱκνεύμεναι, οἱᾶ́ τε πολλὰ ἄνδρεσ ἐπ’ ἀλλήλουσ νηυσὶν περόωσι θάλασσαν· οἵ κέ σφιν καὶ νῆσον ἐυκτιμένην ἐκάμοντο. οὐ μὲν γάρ τι κακή γε, φέροι δέ κεν ὡρ́ια πάντα· ἐν μὲν γὰρ λειμῶνεσ ἁλὸσ πολιοῖο παρ’ ὄχθασ ὑδρηλοὶ μαλακοί· μάλα κ’ ἄφθιτοι ἄμπελοι εἰε͂ν. ἐν δ’ ἄροσισ λείη· μάλα κεν βαθὺ λήιον αἰεὶ εἰσ ὡρ́ασ ἀμῷεν, ἐπεὶ μάλα πῖαρ ὑπ’ οὖδασ. ἐν δὲ λιμὴν ἐύορμοσ, ἵν’ οὐ χρεὼ πείσματόσ ἐστιν, οὔτ’ εὐνὰσ βαλέειν οὔτε πρυμνήσι’ ἀνάψαι, ἀλλ’ ἐπικέλσαντασ μεῖναι χρόνον εἰσ ὅ κε ναυτέων θυμὸσ ἐποτρύνῃ καὶ ἐπιπνεύσωσιν ἀῆται. αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸσ λιμένοσ ῥέει ἀγλαὸν ὕδωρ, κρήνη ὑπὸ σπείουσ· περὶ δ’ αἴγειροι πεφύασιν. ἔνθα κατεπλέομεν, καί τισ θεὸσ ἡγεμόνευεν νύκτα δι’ ὀρφναίην, οὐδὲ προυφαίνετ’ ἰδέσθαι· ἀὴρ γὰρ περὶ νηυσὶ βαθεῖ’ ἦν, οὐδὲ σελήνη οὐρανόθεν προύφαινε, κατείχετο δὲ νεφέεσσιν. ἔνθ’ οὔ τισ τὴν νῆσον ἐσέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν, οὔτ’ οὖν κύματα μακρὰ κυλινδόμενα προτὶ χέρσον εἰσίδομεν, πρὶν νῆασ ἐυσσέλμουσ ἐπικέλσαι. κελσάσῃσι δὲ νηυσὶ καθείλομεν ἱστία πάντα, ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσησ· ἔνθα δ’ ἀποβρίξαντεσ ἐμείναμεν Ηὦ δῖαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION