Homer, Odyssey, Book 9 6:

"ἔνθεν δ ἐννῆμαρ φερόμην ὀλοοῖς ἀνέμοισιν πόντον ἐπ ἰχθυόεντα:? οἱ δ αἶψ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον, ἑξῆς δ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς. ἀτὰρ δεκάτῃ ἐπέβημεν γαίης Λωτοφάγων, οἵ τ ἄνθινον εἶδαρ ἔδουσιν. ἔνθα δ ἐπ ἠπείρου βῆμεν καὶ ἀφυσσάμεθ ὕδωρ, αἶψα δὲ δεῖπνον ἕλοντο θοῇς παρὰ νηυσὶν ἑταῖροι. αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιό τ ἐπασσάμεθ ἠδὲ ποτῆτος, δὴ τοτ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν πεύθεσθαι ἰόντας, οἵ τινες ἀνέρες εἰε῀ν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες ἄνδρε δύω κρίνας, τρίτατον κήρυχ ἅμ ὀπάσσας. οἱ δ αἶψ οἰχόμενοι μίγεν ἀνδράσι Λωτοφάγοισιν: οὐδ ἄρα Λωτοφάγοι μήδονθ ἑτάροισιν ὄλεθρον ἡμετέροις, ἀλλά σφι δόσαν λωτοῖο πάσασθαι. τῶν δ ὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν, οὐκέτ ἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤθελεν οὐδὲ νέεσθαι, ἀλλ αὐτοῦ βούλοντο μετ ἀνδράσι Λωτοφάγοισι λωτὸν ἐρεπτόμενοι μενέμεν νόστου τε λαθέσθαι. τοὺς μὲν ἐγὼν ἐπὶ νῆας ἄγον κλαίοντας ἀνάγκῃ, νηυσὶ δ ἐνὶ γλαφυρῇσιν ὑπὸ ζυγὰ δῆσα ἐρύσσας. αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους σπερχομένους νηῶν ἐπιβαινέμεν ὠκειάων, μή πώς τις λωτοῖο φαγὼν νόστοιο λάθηται.?