Homer, Odyssey, Book 8 72:

"κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορεσ ἠδὲ μέδοντεσ, Δημόδοκοσ δ’ ἤδη σχεθέτω φόρμιγγα λίγειαν· οὐ γάρ πωσ πάντεσσι χαριζόμενοσ τάδ’ ἀείδει. ἐξ οὗ δορπέομέν τε καὶ ὤρορε θεῖοσ ἀοιδόσ, ἐκ τοῦ δ’ οὔ πω παύσατ’ ὀιζυροῖο γόοιο ὁ ξεῖνοσ· μάλα πού μιν ἄχοσ φρένασ ἀμφιβέβηκεν. ἀλλ’ ἄγ’ ὁ μὲν σχεθέτω, ἵν’ ὁμῶσ τερπώμεθα πάντεσ, ξεινοδόκοι καὶ ξεῖνοσ, ἐπεὶ πολὺ κάλλιον οὕτωσ· εἵνεκα γὰρ ξείνοιο τάδ’ αἰδοίοιο τέτυκται, πομπὴ καὶ φίλα δῶρα, τά οἱ δίδομεν φιλέοντεσ. ἀντὶ κασιγνήτου ξεῖνόσ θ’ ἱκέτησ τε τέτυκται ἀνέρι, ὅσ τ’ ὀλίγον περ ἐπιψαύῃ πραπίδεσσι. τῷ νῦν μηδὲ σὺ κεῦθε νοήμασι κερδαλέοισιν ὅττι κέ σ’ εἴρωμαι· φάσθαι δέ σε κάλλιόν ἐστιν.