Homer, Odyssey, Book 2 43:

ἔνθ’ αὖτ’ ἄλλ’ ἐνόησε θεά, γλαυκῶπισ Ἀθήνη. βῆ ῤ’ ἰέναι πρὸσ δώματ’ Ὀδυσσῆοσ θείοιο· ἔνθα μνηστήρεσσιν ἐπὶ γλυκὺν ὕπνον ἔχευε, πλάζε δὲ πίνοντασ, χειρῶν δ’ ἔκβαλλε κύπελλα. οἱ δ’ εὕδειν ὤρνυντο κατὰ πτόλιν, οὐδ’ ἄρ’ ἔτι δὴν ἡάτ’, ἐπεί σφισιν ὕπνοσ ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτεν. αὐτὰρ Τηλέμαχον προσέφη γλαυκῶπισ Ἀθήνη ἐκπροκαλεσσαμένη μεγάρων ἐὺ ναιεταόντων, Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμασ ἠδὲ καὶ αὐδήν·