Homer, Odyssey, Book 2 17:

(호메로스, 오디세이아, Book 2 17:)

τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα· "Εὐρύμαχ’ ἠδὲ καὶ ἄλλοι, ὅσοι μνηστῆρεσ ἀγαυοί, ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέασ ἔτι λίσσομαι οὐδ’ ἀγορεύω· ἤδη γὰρ τὰ ἴσασι θεοὶ καὶ πάντεσ Ἀχαιοί. ἀλλ’ ἄγε μοι δότε νῆα θοὴν καὶ εἴκοσ’ ἑταίρουσ, οἵ κέ μοι ἔνθα καὶ ἔνθα διαπρήσσωσι κέλευθον. εἶμι γὰρ ἐσ Σπάρτην τε καὶ ἐσ Πύλον ἠμαθόεντα νόστον πευσόμενοσ πατρὸσ δὴν οἰχομένοιο, ἤν τίσ μοι εἴπῃσι βροτῶν ἢ ὄσσαν ἀκούσω ἐκ Διόσ, ἥ τε μάλιστα φέρει κλέοσ ἀνθρώποισιν· εἰ μέν κεν πατρὸσ βίοτον καὶ νόστον ἀκούσω, ἦ τ’ ἄν, τρυχόμενόσ περ, ἔτι τλαίην ἐνιαυτόν· εἰ δέ κε τεθνηῶτοσ ἀκούσω μηδ’ ἔτ’ ἐόντοσ, νοστήσασ δὴ ἔπειτα φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν σῆμά τέ οἱ χεύω καὶ ἐπὶ κτέρεα κτερεί̈ξω πολλὰ μάλ’, ὅσσα ἐοίκε, καὶ ἀνέρι μητέρα δώσω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION